چیزی به پایان نمانده دکتر جان.
وقتی میخواستید به یک جام جهانی بپردازید،از آخر و از بازی نهایی و اتفاقات آن ماراتن شروع میکردید.
به سبک شما،تمام فینال ها که به سن و سال ما میخورد را از بَر شدیم تا در آینده خود راوی باشیم.
مثلا سالها بعد خواهم نوشت که در اواخر جام جهانی ۲۰۲۲ ،ما جوانان از طلوع آفتاب هراس داشتیم.
از اینکه یک شب به فینال بیشتر از اینکه به قهرمان شدن دوباره فرانسه یا تکمیل شدن کارنامه نابغه ای چون مسی بپردازیم،باید نگران اخبار اعدام ها در شروع هر روز باشیم.
به اینکه در فینال چه کسی میدرخشد نه،بلکه به این بپردازیم که خبری تازه از زندانی ها بگیریم.
از اینکه دنیا صدای امیر نصر آزادانی شده و بازیکنان حکومت در تدارک واردات حواله ها هستن.
دکتر جان،همواره فوتبال را یک مسابقه برای فراموش کردن آنچه میگذرد میدانستید.
امروزها نمیگذرد دکتر.
امیدوار بودن را بارها از دل مسابقات بزرگ تاریخ برای ما روایت کرده اید.
زنده نگه داشتن "امید"جوانان این سرزمین را با مشقّتی فراموش نشدنی مواجه ساخته.
کاش سوگند نخورده بودیم
برای زنده نگه داشتن زندگی
در سرزمینی که
طلوع را هم از آن گرفته اند.
#ruzgarifootball متن از
