قلبم از فرط اندوه لرزید وای بر من، که دیوانه بودم وای بر من، ک | فروغ فرخزاد
قلبم از فرط اندوه لرزید وای بر من، که دیوانه بودم وای بر من، که من کشتم او را وه که با او چه بیگانه بودم او به من دل سپرد و به جز رنج کی شد از عشق من حاصل او با غروری که چشم مرا بست پا نهادم به روی دل او من به او رنج و اندوه دادم من به خاک سیاهش نشاندم وای بر من، خدایا، خدایا من به آغوش گورش کشاندم...
