یادم می آید اولین باری که در اوج نوجوانی، فیلم جدایی نادر از س | کانون فیلم و عکس دانشگاه علوم پزشکی فسا
یادم می آید اولین باری که در اوج نوجوانی، فیلم جدایی نادر از سیمین را در سینما دیدم، دریچه ای جدید به دنیای بینهایت از جهان بینی و اخلاق به رویم باز شد. فردای همان روز،به یک فروشگاه محصولات فرهنگی رفتم و تمام فیلم های قبلی فرهادی را خریدم و در یک روز، همه را دیدم. با همان ذهن الکن سنین نوجوانی، تمام وجودم در جهان بینظیر افکار ناب و یگانه فرهادی غرق میشد و دوست نداشتم حتی لحظه ای از آن جهان ناب خارج شوم. از آن روز تا همین امروز و یقینا روزها و سالها، "فرهادی" برای من به نماد کاملی از هوش، ذکاوت، اخلاق تبدیل شد. منی که نابترین شکل و فرم و احساسات را در موسیقی و حنجره شجریان یافته بودم و عشقبازی هایم با آواز های استاد، لحظه لحظه زندگیم را فراگرفته بود، به قله ای دیگر در دربای بیکران هنر برخورد کردم که شاید تمام ویژگی ها و خصائص اخلاقی و شخصیتی شجریان بزرگ را در وجود او میدیدم. سالهاست که با خود میگویم اگر روزی مجال دست داد و توانستم لحظه ای چشم در چشم فرهادی شوم، به چشمانش زل خواهم زد و با نهایت احساسم به او خواهم گفت:"اگر قرار باشد در تاریخ فرهنگ و هنر این مرز و بوم، کسی را یافت که بتواند جایگاهی چونان شجریان یابد و ملجا و پناهگاهی برای حال ناخوش و ناامیدانه مردمش شود، آن شخص، تویی..."
حال این صحنه، نماد شکوه و عظمت ایران بزرگ، در این جهان زشت و کثیف و سیاه است. اینک فرهادی ثابت میکند که بر همان چکادِ فرهنگ ایران ایستاده. فردی که سالهاست همانند یک دیپلمات، به سفیری شایسته برای رساندن پیام عشق و محبت و دوستی مردمانش، به جهانیان تبدیل شده و به هنگام دریافت جایزه اسکار، در آن سالهای غم انگیز ایران که همگان ایران را سرزمینی سرشار از خشونت و جنگ تصور میکردند، از فرهنگ ناب ایران سخن گفت و از عشق و محبت مردم ایران و نوع دوستی و هنر دوستی و مهربانی ایشان سخن به میان اورد،اکنون در سرزمینی، هزاران کیلومتر آن سوی ایران، به هنگام حضورش در مراسم نمایش تاره ترین فیلمش، صدای "شجریان" را برای مخاطبین خویش پخش میکند و به همگان یاد اور میشود، از سرزمینی آمده، که نماد فرهنگ و هنرش، صدای شجریان است. کاش تمام ایران، همین یک صحنه بود. آقای فرهادی؛ اکنون دیگر تمام جوایز معتبر سینمای جهان، اعتبارشان را از نام امثال شما میگیرند. دیگر ما نباید به اسکار گرفتن و نخل طلا گرفتن و خرس طلایی و گلدن گلوب گرفتن شما افتخار کنیم بلکه آنها باید بگویند که مفختریم که جوایز خود را به فرهادی تقدیم کنیم. سایه ات بر سر فرهنگ این سرزمین استوار و مانا جناب نابغه دوران، عالیجناب فرهادی
