ردپاهایی که نشان می دهد نئاندرتال ها از یک آتشفشان، پس از فورا | جهان چگونه کار می کند؟
ردپاهایی که نشان می دهد نئاندرتال ها از یک آتشفشان، پس از فوران آن بالا رفته اند
طبق افسانه ها، شیطان یک بار در کنار یک آتشفشان در جنوب ایتالیا قدم زد و هر پله برای همیشه در صخره های جامد حفظ شد.
این آثار به‌عنوان «Ciampate del Diavolo» یا «مسیر شیطان» شناخته می‌شوند – اما جزئیات منتشر شده در سال ۲۰۲۰ داستانی بسیار جالب‌تر از چگونگی پیدایش آنها را نشان می‌دهد.
این ردپاهای مرموز برای کسانی که در نزدیکی روکامونفینا زندگی می کنند، به خوبی شناخته شده است، آتشفشانی خاموش در جنوب ایتالیا که ده ها هزار سال است فوران نکرده است.
از سال ۲۰۰۱، محققان به دنبال توضیح ده‌ها اثر برجای مانده از گروه کوچکی از اجداد انسان و حتی چند حیوانی بودند که به صورت مارپیچ در حال پایین آمدن از دامنه کوه هستند.
اما مقاله ای که در ژانویه ۲۰۲۰ منتشر شد نشان داد که برخی از آن افراد در حال بازگشت هستند.
طی سال‌های اخیر، اکسپدیشن‌های متعددی اندازه‌گیری‌های دقیقی را روی ۶۷ فرورفتگی به جای مانده از درگیری پاها، دست‌ها و ردّ پاها انجام داده‌اند که همگی در سه مسیر مجزا از قله کوه تقسیم شده‌اند.
به کمک تیمی از دانشمندان ایتالیایی، جزئیات ۱۴ ردّ دیگر را به دست آوردیم - که حتی بزرگ‌تر از بقیه هستند - که برخی از آنها به جای پایین‌آمدن، از کوه بالا می‌روند.
تاریخ‌گذاری رادیومتری و زمین‌شناسی لایه‌های سنگی مختلف قبلاً ثابت کرده است که این ردپاها در بستر نرم خاکستری که در پی یک فوران در حدود ۳۵۰هزار سال پیش باقی مانده بود، به وجود آمده اند و آنها را به یکی از قدیمی‌ترین ردپاهای حفظ شده بشر تبدیل می‌کند.
اما چه کسی این ردّ ها را به جای گذاشته؟ بر اساس مجموعه ای از اشکالی که به طرز عجیبی در رسوبات آتشفشانی در طی زمان فرسوده و فشرده شده اند، نمی توان به طور قطعی گفت.
به نظر می رسید حداقل پنج جسد مختلف وجود داشته باشد. تحقیقات بیشتر می تواند به تعیین جنسیت، توده بدن و شاید حتی قد کوهنوردان کمک کند.
با توجه به اینکه اجداد هومو ساپینس خود ما فقط ۳۱۵هزار سال پیش ویژگی های مشخصه خود را ایجاد کردند، می توانیم کاملاً مطمئن باشیم که آنها اعضای گونه ما نبوده اند.
اما محققان سرنخ هایی دارند.
یکی از ردّپاهای واضح تر، شواهد روشنی از یک مرد بالغ ارائه می دهد و شکل بسیاری از ردپاها به یک احتمال جالبی اشاره دارد. فرم پهن ناحیه پشت پا، با ارتفاع کم قوس، به طرز مشکوکی شبیه پاهای افرادی است که در سیما د لوس هوئسوس "گودال استخوان" مدفون شده اند.
صاحبان آن بقایای ۴۳۰هزار ساله موضوع بحث سال‌ها بوده‌اند، از Homo heidelbergensis به نئاندرتال، به Denisovan و بازگشت به نئاندرتال.
با فرض اینکه آنها واقعاً نئاندرتال هستند، این یک شرط معقول است که رد پاها توسط گروهی از جوانان نئاندرتال باقی مانده است.
با این حال، محققان در نتیجه گیری سریع محتاط بودند. آدولفو پانارلو، محقق اصلی، در ژانویه ۲۰۲۰ به مایکل مارشال از نیوساینتیست گفت: ما تصمیم گرفته‌ایم انتساب به گونه‌ای خاص را همچنان معلق نگه داریم.
از برداشت‌ها مشخص است که هیچ‌کدام عجله نداشته اند. بر اساس سرعت آرام حدود ۱ متر در ثانیه، تعداد انگشت شماری از قدم هایی که به سمت سربالایی حرکت می کنند، و آثار پراکنده ای از بازالت که در مجاورت آتشفشان یافت می شوند، ممکن است تصور کنیم که این فقط یک روز دیگر از زندگی یک فرد فعال است..
قدم زدن با پای برهنه بر موادّی که به تازگی توسط جریان ۳۰۰ درجه سانتیگراد (۵۷۲ فارنهایت) از فوران آتشفشان رسوب کرده‌اند، برای افراد مناسب نیست، مهم نیست که کف پای شما چقدر سخت باشد.
با انجام محاسبات، محققان تخمین زدند که بستر خاکستر باید حداقل تا دمای ۵۰ درجه سانتیگراد (۱۲۲ فارنهایت) خنک شود، یعنی حداقل چندین ساعت از فوران تا راهپیمایی فاصله داشته باشد.
به خوبی می‌توانیم اعضای جامعه‌ای را تصور کنیم که در سایه کوهی زندگی می‌کنند که گاهاً ابرهای داغ گاز سمی و خاکستر گل‌آلود را بیرون می‌فرستد، همراه با گروه کوچکی که در مسیری آشنا قرار می‌گیرند تا آمار قتل عام پس از فوران را بررسی کنند.
این تحقیق در مجله علوم کواترنری منتشر شده است. نسخه ای از این مقاله برای اولین بار در ژانویه ۲۰۲۰ منتشر شد.
