برای اولین بار، ما شاهد تبدیل یک ستاره غول سرخ به یک ابرنواختر | جهان چگونه کار می کند؟
برای اولین بار، ما شاهد تبدیل یک ستاره غول سرخ به یک ابرنواختر هستیم
با قوی‌تر شدن تلسکوپ‌ها، مناظر شگفت‌انگیز زیادی را در فضا می‌بینیم. به گفته محققان، ما برای اولین بار انفجار یک ستاره ابرغول سرخ را در یک ابرنواختر رصد کرده‌ایم.
ابرنواختر (SN) 2020tlf، به عنوان نام فنی آن، به مدت ۱۳۰ روز منتهی به انفجار غول پیکر تماشا شد، که نتیجه مرگ ستاره ای در فاصله ۱۲۰ میلیون سال نوری از زمین در کهکشان NGC 5731 و حدود ۱۰ بود. بار بیشتر از خورشید خودمان جرم دارد.
این تیم می‌گوید که این نگاه بی‌سابقه به یکی از جذاب‌ترین و بزرگ‌ترین رویدادهای کیهان نشان می‌دهد که همیشه آرامش قبل از طوفان، از نظر انفجارهای ابرنواختری وجود ندارد - چیزی که فرضیات قبلی را به چالش می‌کشد.
وین جکپسون، اخترشناس از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی و نویسنده اصلی این مطالعه، می‌گوید: این یک پیشرفت در درک ما از اتفاقاتی است که در ستارگان پرجرم لحظاتی قبل از مرگ رخ می‌دهد.
تشخیص مستقیم فعالیت های پیش از ابرنواختر در یک ستاره ابرغول سرخ قبلا هرگز در یک ابرنواختر معمولی نوع دوم مشاهده نشده بود. برای اولین بار، ما انفجار یک ستاره ابرغول سرخ را تماشا کردیم!
ابرنواخترها زمانی اتفاق می‌افتند که ستاره‌های پرجرم می‌میرند، یا سوختشان تمام می‌شود و در خود فرو می‌ریزند، و دیگر نیروهای گرانش و واکنش‌های هسته‌ای را در تعادل نگه نمی‌دارند. پس از فروپاشی، یک انفجار غول پیکر و فوق درخشان، امواج ضربه ای را در فضا می فرستد و معمولاً یک هسته متراکم را بر جای می گذارد که توسط ابری از گاز به نام سحابی احاطه شده است.
اگرچه این روند دراماتیک هرگز در زمان واقعی دیده نشده بود. دو تلسکوپ در هاوایی در انجام مشاهدات نقش داشتند: مؤسسه نجوم دانشگاه هاوایی Pan-STARRS در هالیکالا، مائوئی، و رصدخانه WM Keck در Mauna Kea، جزیره هاوایی.
داده های جمع آوری شده در حال حاضر بینش جدیدی ارائه می دهد. برای مثال، شواهد مستقیمی از مواد متراکم دور ستاره‌ای هنگام انفجار، در اطراف ستاره وجود داشت، که محققان فکر می‌کنند همان گازی است که چندین ماه قبل از آن مشاهده کرده بودند که از ابرغول سرخ خارج شده است.
رافائلا مارگوتی، اخترفیزیکدان از دانشگاه برکلی، می‌گوید: مانند تماشای یک بمب ساعتی است. ما هرگز تا به حال چنین فعالیت عظیم و شدیدی را در یک ستاره ابرغول سرخ در حال مرگ مشاهده نکرده بودیم، جایی که می‌بینیم چنین گسیل نورانی ایجاد می‌کند، سپس فرو می‌ریزد و می‌سوزد.
بر اساس مشاهدات، به نظر می‌رسد که حداقل برخی از ابرغول‌های سرخ قبل از تبدیل شدن به ابرنواخترها دچار تغییرات داخلی قابل توجهی می‌شوند(احتمالاً ناپایداری‌های مرتبط با مراحل نهایی سوختن سوخت هسته‌ای) ایجاد فوران‌های شدید و درخشندگی در این موارد مشاهده‌شده.
سطح بالای نور تابیده شده، ستاره شناسان را در وهله اول از این ستاره خاص آگاه کرد. این ابرنواختر پس از انفجار نیز به مدت ۳۰۰ روز دیگر تحت نظر قرار گرفت و به اخترشناسان اطلاعات بیشتری برای کار داد.
این مشاهدات به عنوان بخشی از آزمایش ابرنواختر جوان، پروژه‌ای در حال انجام برای یافتن انفجارهای ستاره‌ای در آسمان شب در مراحل اولیه انجام شد. با اطلاعات جدیدی که اکنون در دسترس آنهاست، تشخیص وقایع ابرنواختر قبل از وقوع آنها باید آسانتر باشد.
جاکوپسن ون گالن می‌گوید: من بیشتر از همه ناشناخته‌های جدیدی که با این مشاهده کشف شده‌اند هیجان‌زده هستم. تشخیص رویدادهای بیشتر مانند SN 2020tlf به طرز چشمگیری بر نحوه تعریف ماه های پایانی تکامل ستارگان تأثیر می گذارد و نناظران و نظریه پردازان را در تلاش برای حل معمای چگونگی سپری کردن آخرین لحظات زندگی ستارگان پرجرم هم نظر می کند.
