اثر انیشتین: مردم اگر تصور کنند که یک دانشمند سخنی بیهوده را گ | جهان چگونه کار می کند؟
اثر انیشتین: مردم اگر تصور کنند که یک دانشمند سخنی بیهوده را گفته است، بیشتر به آن حرف اعتماد می کنند
«ناپیوستگی نقطه مقابل الهام است. اگر بخواهیم زنده بمانیم، به نظر می‌رسد که پیچیدگی زمان حال می‌خواهد از امیدهایمان پرده برداری کنیم. این زندگی چیزی کمتر از یک اسمز شکوفا از درک اسطوره ای نیست.» این عبارات مشتی مزخرف به نظر می رسد؟ خب به این دلیل که مزخرف است.
این عبارات با استفاده از New Age Bullshit Generator، ایجاد شده‌اند. الگوریتمی که کلمات کلیدی عصر جدید و عبارات ظاهراً فکری را برای ایجاد عباراتی که عمیق به نظر می‌رسند ترکیب می‌کند.
یک تیم بین‌المللی از محققان اخیراً به افراد «حمله‌های شبه عمیقی» ارائه کرده‌اند که توسط ژنراتور ایجاد شده است تا ببینند اگر این اظهارات از سوی یک دانشمند یا یک استاد روحانی آمده باشد، معتبرتر هستند یا خیر.
در مجموع، ۱۰۱۹۵ شرکت‌کننده از ۲۴ کشور به سؤالات مربوط به اعتبار فرضی اظهارات پاسخ دادند. از آنها در مورد درجات دینداری خودشان نیز سؤال شد.
نتایج نشان می‌دهد که مردم به طور کلی، اظهارات یک دانشمند را در مقایسه با یک مرجع دینی معتبرتر می‌دانند. به‌علاوه، افراد دیندار اینتحقیق نیز به بیانیه‌ای از سوی دانشمند را در مقایسه با یک مرجع روحانی ترجیح می‌دهند.
محققان فکر می‌کنند نتایج آنها می‌تواند به آنچه قبلاً «اثر انیشتین» نامیده می‌شد، باشد. از منظر تکاملی، احترام به مراجع معتبر مانند معلمان، پزشکان و دانشمندان یک استراتژی تطبیقی است که یادگیری فرهنگی و انتقال دانش مؤثر را ممکن می‌سازد. در واقع، اگر منبع یک متخصص مورد اعتماد در نظر گرفته شود، مردم تمایل دارند که ادعاهای آن منبع را بدون درک کامل آنها باور کنند.
به عبارت دیگر، مفاهیمی که انیشتین می‌توانست درک کند، خارج از سطح فکری اکثر مردم بود، بنابراین سطح معینی از اعتماد که او می داند در مورد چه چیزی صحبت می‌کند، به او داده می شود.
با این حال، در برخی موارد، تیم پیشنهاد می کند که اظهارات غیرقابل درک از منابع معتبر که در سخنرانی برخی از رهبران معنوی نشان داده شده است، ممکن است به رغم نامفهوم بودن، از سوی شنوندگان و مخاطبان قدردانی شود - می توانیم این را «اثر گورو» بنامیم.
یک تفسیر کمی متفاوت از یافته‌ها استدلال می‌کند که اعتبار آنچه که کسی می‌گوید و اینکه چه کسی هستند به عوامل فردی و فرهنگی، مانند ایدئولوژی سیاسی و جهان بینی فرد ادراک کننده بستگی دارد.
در غیاب ابزاری برای ارزیابی منطقی یک ادعا و اطلاعات منبع قابل اعتماد، مردم احتمالاً بر اساس باورهای مربوط به گروهی که منبع به آن تعلق دارد (مثلا "محافظه‌کاران"، "دانشمندان") اعتبار را استنباط می‌کنند.
تحقیقات قبلی نشان داده است که مسیحیان برای ادعاهای مذهبی (کارآمد بودن دعا در درمان بیماری) نسبت به ادعاهای علمی (اثربخشی دارو برای درمان بیماری) به شواهد کمتری نیاز دارند. به‌علاوه، زمانی که دیدگاه‌ها به یک رهبر مذهبی درون گروهی نسبت داده می‌شود، در مقایسه با یک رهبر مذهبی برون‌گروه، احتمال بیشتری وجود دارد که مسیحیان انجیلی اظهارات مخالف با دیدگاه‌های شخصی خود را بپذیرند.
در مطالعه کنونی، نویسندگان ترجیح دادند به جای «رهبر مذهبی»، «دانشمند» را با «گورو معنوی» مقایسه کنند، زیرا آنها می‌خواستند مطمئن شوند که مرجعی را انتخاب می‌کنند که مختص هیچ دین خاصی نیست، با توجه به اینکه مطالعه در کشورهای مختلف انجام شده است.
محققان از قول یک مرجع معنوی می گویند؛ در حالی که دینداری و معنویت با یکدیگر همپوشانی دارند، اما سازه های قابل تعویض نیستند.
در حالی که در فرهنگ‌ها در مورد اینکه چه کسی منبع اطلاعات معتبرتر تلقی می‌شود، تفاوت‌هایی وجود دارد، محققان این نکته را مطرح می‌کنند که در یک مقطع زمانی در گذشته، دانشمندان از رهبران معنوی و مذهبی به عنوان منابع اصلی اطلاعات قابل اعتماد پیشی گرفتند.
بر کسی پوشیده نیست که امروزه، اطلاعاتی که از یک دانشمند به دست می‌آید، قابل اعتماد تلقی می‌شود، با انبوهی از کمپین‌های تبلیغاتی و سیاسی در سراسر جهان که دانشمندان را برای اعتبارسنجی محصولات و ایده‌های خود به کار می‌گیرند.
این مطالعه در مجله Nature Human Behaviour منتشر شد.
