نوستالژی تاریخ گلوگاه و درس عبرت برای همه ی ما به قلم: مهدی ر | کانال رسمی گلوگاه
نوستالژی تاریخ گلوگاه و درس عبرت برای همه ی ما به قلم: مهدی رضا خادملو
در تصویر عکاس مشهور شهرمان مرحوم عباس ملک محمودی. ۱۶ گلوگاهی دیده می شوند که ۱۴ نفر از آنان برای نگارنده قابل شناسایی بودند. تعدادی از آنان در چهار دهه - ده. بیست. سی و چهل- خورشیدی از مردان تأثیر گذار(صرف نظر از جنبه های مثبت و منفی) گلوگاه بوده اند. در این جمع اولین شهردار گلوگاهی (موسی نصرتی). دومین شهردار گلوگاهی (احمد نصرتی). دو عضو انجمن شهر «شورای شهر» دوم گلوگاه(حاج مختار مجریان و تقی اسحق لو). دو مبارز جنبش دهقانی و جریان حامد اسدی در ده بیست که بعدها دستگیر و زندانی شدند. (باقر خادملو و محمد فاضلی). یک هنرمند توانمند و نجار حاذق (استانورمحمد عسگری). هم چنین تعدادی از کدخدایان. کسبه معروف و افراد تاثیر گذار اجتماعی و ... گلوگاه حضور دارند. آنچه راجع این افراد قابل تأمل است. این که آنان از طیف و گروه های سیاسی. اجتماعی و ... مختلف گلوگاه بوده و ظاهراً برای یک کار شهرداری به ساری رفته. تا گره و مشکلی از شهر رفع کنند و این تصویر در آنجا ثبت و ضبط شده است. نکته مهم و قابل تأمل اینکه شما هرچه در زمان خود مال دار. زمین دار. پول دار. یکه بزن و ... هم باشید. امکان دارد که در طرفه العینی جسم در نقاب کشیده و آخرین دمت بی بازدم بوده و کوس الحق را فریاد زده و دفتر روزگارت تمام شود. اما علی رغم مرگ. یقیناً عملکرد انسان هم چنان پابرجاست و قابل نقد بوده و هیچ کس توان فرار از آن را نخواهد داشت. اینجانب در مصاحبه تاریخ شفاهی گلوگاه. بارها شاهد تندترین نقدها از جانب برخی ها راجع به افراد خاص بوده ام که نحوه و عملکرد صاحب منصبان و حتی رفتار اجتماعی. اخلاقی و شخصی آنان را مورد نقد و واکاوی قرار داده اند که به نظر بعضاً این نقدها غیر منصفانه هم هست. اما دلیل این نگاه. تأثیر عملکرد و رفتار این افراد در زمان داشتن جایگاه بوده است. نکته آموزنده: اینکه امروز کسانی که به هر دلیلی. به حق یا ناحق. بر اساس شایستگی با زد و بند سیاسی و ... بر مسند قدرت تکیه زده و دارای جایگاه در شهرمان هستند. بدانند که روزی عملکردشان مورد قضاوت قرار خواهد گرفت. خوش به حال کسانی که مورد لطف و محبت مردم قرار می گیرند و بد به حال کسانی که مورد نقد و حتی بعضاً لعن و نفرین مردم قرار می گیرند. طبیعتاً این نوع قضاوت بیشتر به دلیل اعمال و رفتاری که است که این افراد در زمان تصدی داشتند. پس همه ما در هر جایگاه حقیقی و حقوقی که هستیم. سعی کنیم طوری اعمال و رفتار داشته باشیم که در این دنیا مورد لطف و محبت مردم قرار گیریم و انشالله در آخرت مورد الطاف الهی قرار گیریم. بدانیم که تاریخ بی رحم ترین قاضی دنیاست و حتماً روزی ما را قضاوت خواهند کرد.
