۳۸. نمیدونم واقعا چطوری شروع کنم از کجا بگم، چطوری بگم، واقعا | گَزافات
۳۸. نمیدونم واقعا چطوری شروع کنم از کجا بگم، چطوری بگم، واقعا نمیدونم! ولی خب من استادِ پشیمونی های پی در پی ام، یا بقول این جَوونا سلطان پشیمونی های نامنظم! الانم پشیمونم؛ توو نامه قبلی که نوشتم، گفتم این آخرین خواهشه، آخرین باره، آخرین نامه اس، گفتم بذار دیگه حرف نزنم، تموم شه، تموم شی! گفتم شاید بفهمی آخرین نامه اس پیش خودت بگی دیگه ناز بسه، بذار یه نگاهی بهش کنم که نکردی، که نیومدی .. یه بارم یعنی دلت نسوخته به حالِ دلسوزت؟ هزار بار خواستم فکر نکنم دیگه بهت؛ ولی فکر نکردن بهت وقتی عمدی باشه خودش یه نوع فکر کردن بهته! نتونستم راستش! نمیتونم، نمیشه، نمیخوام! نمیخوام انقد بری که میای قشنگه تو بیا، تو بیای قشنگه ..
