شـعری نوشته ام که تـو آن در دهن کنی مـا را دوباره واصـلِ بر فــوت و فن کنی هـرجا منم تـویی و تـو هـرجا شوی منم مـن را ز مـن بگیــری و در خویشتن کنی دیــگر زمان کوه دریـــدن گُـذشـــته لیک شیــرینِ مــن چـــگونه مـرا کوه کن کنی فـکرم بـه غیـــرِ فکـر تـــو فکـری نمیکند اصـلا روا بُــوَد کـه بـه مـن سوءظن کنی؟ باغـی که از برای تـو گُل داد و میـوه کرد آیــد دلت ز ریشـــه بــــدان سوختن کنی؟ آری تــو مهربانی و مـــن کـــم سعـــادتـم بــا غیــر مهربان و جفــا را بــه مــن کنی بگذار و بگذر از مــن و خواهی اگــر بُـرو! امّـــا به شـــرط اینکه مــرا هـم کفن کنی جایــی کــه پیــرهن بدرند از هوس ز تن پیـــراهنم بـــه در شُـده آن را تـو تن کنی با مــن شــبیه غیـــر عمـــل میکنی، مکـن! عدل آن بُود که با همه یکسان سخن کنی؟ با اینــکه دلخورم ز دل و عشق و عاشقی شـاهیـن نباشد "عشـق" چـرا زیستن کنی؟ #شاهین_پورعلی_اکبر اسفندماه/ ۱۳۹۸ @Gazafat 903 viewsShahin PourAliAkbar, 11:38
