دیدار با «مرد حنجره طلایی» استاد اکبر گلپایگانی به مناسبت سالر | Ghadimiha / قدیمی ها
دیدار با «مرد حنجره طلایی» استاد اکبر گلپایگانی به مناسبت سالروز تولدش قدیمی‌ها - مجتبی نظری، فرهاد لارنگی و علی رجبی: در پس لحظه لحظه برنامه «گل های جاویدان»، صدایی به وسعت موسیقی ایرانی، مردی به نام اکبر گلپایگانی است که مرد حنجره طلایی لقب گرفت، در این روزها تولد دیگری را آغاز می کند و وارد بهاری دیگر از عمر خود می شود. بخشی از آخرین گفتگو این هنرمند را با قدیمی ها مرور می‌کنیم. در اوایل صحبت هایمان استاد گلپا گفت: یادم می آید وقتی برای گرفتن جایزه رز طلایی به امریکا رفتم، یکی از حاضرین این موضوع را برایم بازگو کرد، این خانم گفتند: ما در خانه بلبل و قناری داریم و تنها زمانی دیدم که هر وقت صدای شما و خانم حمیرا پخش می شود، بلبل ها و قناری ها شروع به همصدایی با آواز شما و بانو حمیرا می کنند. این موضوع برای خودم که سال هاست می خوانم، بسیار جالب بود. استاد گلپا درباره لرزش لوسترها هنگام چه‌چه زدن در فیلم «مرد حنجره طلایی» گفت: این سکانس در فیلم کاملا حقیقی اجرا شد، زیرا زمانی که شروع به چه‌چه در آواز کردم، ناگهان لوسترها به لرزش افتادند و زنده یاد مهدی میثاقیه کارگردان این فیلم به فیلمبردار اشاره کرد که این صحنه را از لوسترهای مکان بگیرد و این صحنه بعدا به فیلم «مرد حنجره طلایی» اضافه شد. در کاباره «شکوفه نو» من در کنار سلطان جاز ایران «ویگن» و شاه ماهی ایران «گوگوش» کار می‌کردم که هر سه از بهترین های «شکوفه نو» بودیم. بعد از ما ایرج، جلیل شهناز و جهانگیر ملک برای مدتی در این کاباره برنامه داشتند. حساب و کتاب مالی کاباره ها زیاد مناسب نبود، من برای حمایات از هنرمندان کاباره ای به نام «ساقی» که ابتدا «ارسالینو» نام داشت را خریدم و شخصا حقوق هنرمندان را پرداخت می کردم. در این کاباره بسیاری از هنرمندان همچون الهه، دلکش، مرضیه و... حضور داشتند. برای تولد چند سال گذشته‌ام سازمان یونسکو مجسمه‌ای ارزشمند برایم ساختند که در زیر آن در یک کلام مرا خلاصه کردند و نوشتند: «گویای خاموش».
