سلام مامان دلم می‌خواد ابتدایِ این نامه بغلت کنم اندازه‌ی لحظه‌هایی که نبودم کنارت اندازه‌ی حرفایی که نتونستم بهت بگم اندازه تنهاییات…
مامان نگاه نکن کم بهت سَر می‌زنم یه وقت فکر نکنی من تورو یادم میره‌ها شاید ندونی اما وقتی همه چیز به بن‌بست میرسه حتی اگه دور باشم ازت، توی مغزم به تو پناه میارم مغز چیه اصلا، من با قلبم به تو فکر می‌کنم
مامان راستش خیلی روزای سختی رو دارم میگذرونم اگه میبینی هنوز زنده‌م اگه میبینی کم نمیارم لحظه‌‌های نفس گیر، چشمای تو اومده جلو چشمم که جنگیدم و ادامه دادم…
تو معنایِ زندگیِ این آدمِ بی‌پناهی…
دوستت دارم مامان بیشتر از خودم و اندکی کمتر از خدا…
