غربت شبی در عالم رؤیا مشاهده کردم که مشغول صخره نوردی ام، ارت | شهید غلامرضا شفیعی

غربت

شبی در عالم رؤیا مشاهده کردم که مشغول صخره نوردی ام، ارتفاعِ بسیاری داشت، و بی حد و اندازه خطرناک بود
به روبرو نگاه کردم دیدم کسی نیست، به پشتم نگاه کردم همینطور. در یمین و یسارم هم کسی نبود
فهمیدم که در این طریق پر خوف و خطر، تنهای تنها می باشم
و گریز و گزیری، جز از طی این طریق نیست
پس ای عزیز دل آرام دار و هرگز به اقبال و ادبار خلق اطمینان مکن یعنی نه به اقبال و مهر و محبت و ادای ارادتشان دل خوش باش، و نه از ادبار و قهر و غضب و کینه و دشمنی شان محزون و غمگین
چرا که اکثر خلق قوم باد اَند، گهی این سوی و گهی آن سوی می باشند
اگر گفت با تمام وجود عاشقتم، بدان دور نیست که همین عاشق، فارغ از تو شود
و اگر گفت با تمام وجود از تو متنفرم، بدان که غیر ممکن نیست که همین شخص کینه ای، عاشق و دلباخته اَت شود

عزیز دلم آنکه شاهد حقیقت مطلق است، دیگر چه کار به کثرات دارد؟
چه کار به این و آن دارد؟
کثرت را هم تجلی آن حقیقت واحد می بیند
اگر در حقش ظلم کردند، می بیند قهر حق را،و اگر عاشقش شدند،مشاهده می کند مهر و محبت حضرت جانان را

این و آن را بردار، همه چیز حل می شود

فواکه العرفان
شقوق العشق

@Gholamreza_Shafiei