من آن مرغم که هر شام و سحرگاه ز بام عرش می‌آید صفیرم (حافظ) ه | شهید غلامرضا شفیعی
من آن مرغم که هر شام و سحرگاه
ز بام عرش می‌آید صفیرم
(حافظ)
هر لحظه از زندگیِ ما را نشان یا نشان‌هایی غیبی از سوی خداوند در برگرفته است
به تعبیر حافظ ما همچون مرغانی هستیم که صبح و شب صفیری از عرش به ما می‌رسد
اما اغلبِ ما انسان‌ها از این نشان‌ها غافلیم
همهٔ بندگان خداوند مشمول این رحمت هستند که پروردگار به طریقی آنها را به وجود عالم دیگر متوجه می‌کند
این نشان‌ها برای آن است که انسان دریابد از عالم خاک نیست
و اگر چند روزی در این عالم زندگی می‌کند موقّتی است و باید در لحظه‌ای مقرر با آمادگی و توشه‌ای ارزشمند به جایگاه ابدی خود برگردد
هشیاری و هوشمندی لازمهٔ دریافت این نشان‌هاست
علی منهاج
@Gholamreza_Shafiei
