چهل شب چشم ما با گریه خو کرد چه شبها با تو بودن آرزو کرد چ | غــروب ابــدے
چهل شب چشم ما با گریه خو کرد چه شبها با تو بودن آرزو کرد
چهل شب تا سحر نقش خیالت کنار ما نشست و گفتگو کرد
چهل غروب غمبار از پرواز ابدی مردی گذشت که وجودش مظهر صداقت و شرافت و اخلاق و جوانمردی ، و دلش دریای صبر و محبت و باران کرامت بود.
انسانی که به راستی صفت مردی و بزرگی و بزرگ اندیشی را برایمان معنا کرد و خوب بودن و مناعت طبع و عزت نفس را یادمان داد.
سخت است ندیدن لبخندهای پرمهر و نگاه پاک و نوازشگرش که سنگ صبور و یاور زندگیمان بود و آموزگار راهمان.
سخت است نشنیدن صدای مهربان و دلنشینش که آرامبخش آلاممان بود و راهنمای مشکلاتمان.
سخت است نداشتن شانه هایش که تکیه گاه مطمئن و استوار روزهای ناتوانی مان بود و سایه اش پناه زندگیمان.
و ما چهل روز است که با بهت و حیرت ، دلتنگیهای غروب را در کنار مزارش به سر می آوریم و روزها را به شبها گره می زنیم که شاید چهره مهربانش را در خواب به نظاره بنشینیم ، باشد که قدری از بار سنگین نداشتنش بکاهیم. و اینک ضمن تسلیم به درگاه ذات احدیت و تعظیم بر آستان ربوبیتش، از کلیه بستگان و همشهریان خونگرم سنقری و دوستان و عزیزان و آشنایان ساکن دیگر شهرها ، که در طول چهل روز گذشته به صورت حضوری و تلفنی و پیامکی و . . . با خانواده معزای (بزرگ دودمان مظفری) ، جاودان یاد عبدالله مظفری ، کارمند صدیق و خدوم سازمان تعاون روستایی ، ابراز همدردی و اظهار لطف نموده اند ، تقدیر و تشکر نموده وبه رسم ادب، سپاسگزاری می نماییم . به علت برودت هوا و وجود شرایط خاص بیماری کرونا ، هیچ نوع مراسمی برگزار نمی گردد و تنها در اربعین هجرانش به زیارت مزارش می‌رویم (خانواده مرحوم) و با زبان اشک از اندوه روزهای فراق سخن می‌گوییم و هزینه مراسمش را آن طور که شیوه و خواسته خودش بود، صرف امور خیریه خواهیم کرد. از طرف خانواده معزای مظفری
