از آن شب‌هایی بود که فضلا و ادبا و اعیان تهران در خانه یکی از رجال پایتخت دور هم جمع بودند. تازه آواز قمرالملوک وزیری به پایان رسیده بود و همه از آن به وجد آمده بودند و گپ می‌زدند؛ که ناگهان صدای آوازی بالا‌تر از صدای قمر بلند شد و همه سرهای حاضران به جستجوی صاحب صدا به این سو و آن سو شروع به چرخیدن کرد...
صدایی غرا و پرتحریر با حالت‌هایی که نزدیک به آوازهای ردیف دستگاهی بود اما حالت‌ها و پیچیدگی‌هایی اضافه‌تر داشت و کردی می‌خواند؛ و این آغازی بود برای ورود مردی مرموز و لاغر اندام به تاریخ موسیقی ایران که تا آن شب نه کسی چیزی درباره او شنیده بود و نه شیوهٔ اجرایش به گوش کسی آشنا می‌آمد. آن مرد سیدعلی اصغر کردستانی نام داشت...
تصنیف “غه‌مگین و دل په‌شیوم” از سید علی اصغر کردستانی که استاد شجریان تصنیف “مرا رها کن” را از او الگو گرفته بود. این صدا ۹۰ سال قبل ضبط شده است.
