برای "حال خوب" ، تعاریف متعددی وجود دارد اما ملموس ترین آنها شاید این باشد، حال خوب، کم کردن فاصله ی «منِ اکنون» با «منِ واقعی» است، همه ما، سه "من" داریم، "منِ اکنون" یعنی همان شخصی که الان هستم، "منِ مطلوب یعنی شخصی که آرزو داریم باشیم یا برایش هدفگذاری کرده ایم، "منِ واقعی" یعنی واقعیت وجودی ما که ریشه در شور درونی مان دارد و اغلب زیر غبار رویدادهای زندگی، کمرنگ و بی فروغ شده است، هر چه این سه من، به یکدیگر نزدیک تر باشند و در حالت ایده آل، منطبق بر هم باشند حال ما خوب تر می شود، اشتباه تاریخی اکثر انسان ها در همه دوران ها این بوده است که کوشیده اند برای رسیدن به حال خوب، "منِ اکنون" را به منِ مطلوب نزدیک کنند و در این میان از #منِ_واقعی غفلت کرده اند
