تا توانستم، ندانستم چه سود؟ چون که دانستم، توانستن نبود! یک دکتر باتجربه نقل میکند ۴۸ سال است که با افتخار دیپلم دکترای پزشکی گرفته ام حالا پس از ٤٨ سال طبابت فهمیده ام که: دردسر، سردرد می آورد؛ و درددل از دل درد مهمتر است! عصای پیری و کوری با عصای تجویزی دکترها فرق میکند! بیماریها یا ارثی هستند یا حرصی! هیچ متخصص قلبی، قلب شکسته را نمیتواند درمان کند و قلب سنگی و سخت را نمیشود پیوند زد و عمل کرد تا درمان شود. جراحی زیبایی برای لبخند بر روی صورتها امکانپذیر نیست؛ دلت باید شاد باشد. دلت اگر گرفت هیچ دکتری نیست که خوبش کند. متخصصان چشم نمیتوانند آدمهای بدبین، ظاهربین، خودخواه و متکبر را درمان کنند. تنفس مصنوعی، هوای تازه میخواهد نه چیز دیگری! هیچ متخصص داخلی ای نمیتواند به داخل وجود آدمها ورود کند و بفهمد در درون آنها چه میگذرد. تب عشق را هیچ تب بری کنترل نمیکند. فهمیدم که اگر قند در دلت آب شود دیابت نمیگیری، بلکه به آرامش میرسی. متخصصهای گوش، شنواییِ تو را بهتر میکنند ولی خوب گوش دادن را به تو یاد نمیدهند. سرطان یعنی به یکجای زندگی آنقدر توجه کنی که بقیه زندگی از دستت برود. بیماران اعصاب و روان آنهایی نیستند که پیش روانپزشک میروند، بلکه آنهایی هستند که آدم را روانی میکنند. هیچ ارتوپدی نمیتواند استخوان لای زخم را بردارد یا درمان کند. زخم زبان؛ عفونتی دارد به عظمت کوه دماوند و کینه توزی و انتقامجویی با هیچ چرک خشک کن و آنتی بیوتیکی درمان نمیشود! خود بزرگ بینی به هورمون رشد ربطی ندارد و آدمها با فکرشان بزرگ میشوند نه با هورمون رشد! خون دل خوردن، بیماری خونی نمی آورد و دل پر خون هم باعث فشار خون نخواهد شد. فهمیدم، فهمیدم، فهمیدم و سرانجام فهمیدم که هیچ چیز نفهمیدم... ما به مهربانی هم محتاجیم،با هم،مهربان باشیم. 32 views𝑰𝒏𝒕𝒆𝒍𝒍𝒆𝒄𝒕𝒖𝒂𝒍, 18:26
