محمد (ص) یا کوروش؟ کدام یک مظهر رحمت بودند؟! شبهه: پیامبر ا | حقیقت باستان
محمد (ص) یا کوروش؟ کدام یک مظهر رحمت بودند؟!
شبهه: پیامبر اسلام، اهل ریختن خون بود. اما کوروش، خیلی مهربان و رمانتیک بود. پس کوروش، نماد رحمت بر همه جهانیان (رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ) بود. نه محمد!
پاسخ:
نَفس این قیاس، باطل است. همانگونه که نمی‌توان گوهر را در یک کفۀ ترازو و خاک را در کفه‌ی دیگر قرار داد. لیکن ناچاریم، هر یک از این دو کفه را وصف کنیم تا روشن شود که چرا قابل قیاس نیستند.
محمد (صلی الله علیه و آله)
او سالیانی دراز، رنج و سختی کشید تا مردم را از مرداب شِرک، جهل، خرافات و نابخردی نجات دهد. در حالیکه در همان ابتدای رسالت، بزرگان مکه نزد ابوطالب (ع) رفتند و به او گفتند: به محمد بگو که هر چه بخواهد به او می‌دهیم. از مال و ثروت و مقام و عزت گرفته تا زنان و دختران زیبا و خلاصه هر چه بخواهد...! اما محمد (ص) پاسخ داد: والله اگر خورشید را در دست راست من و ماه را در دست چپ من بگذارند و هر آن چه در زمین و آسمان است را به من بدهند، دست از رسالتم برنمی‌دارم. این چنین شخصی که به آن همه نعمت پشت پا می‌زند و رنج محرومیت را به جان می‌خرد، تا مردم را از جهل و تاریکی نجات دهد، بی‌تردید دلسوز و خیرخواه مردم است. حتی خشونت‌های پیامبر از جنس محبت بوده است. به این مثال توجه بفرمایید: برخی از شاخ و برگ‌های درختان، دچار آفت شده اند (و قابل اصلاح نیستند)، لذا باغبان این شاخه‌ها و برگ‌ها را هَرَس می‌کند. مسلماً این رفتار وی به معنی خشونت نیست. بلکه عین رحمت و محبت او نسبت به درختان را می‌رساند که با هرس آن شاخه‌ها و برگ‌ها، بقیه را نجات داده است. یا طبیبی را در نظر بگیرید که به خاطر درمان بیمار، شکم او را پاره می‌کند و خون می‌ریزد، جراحی می‌کند و در نهایت، این رفتار، هرچند ظاهراً خشونت‌بار است، لیکن مقدمه‌ای برای بهبود حال بیمار است. با این سخن، چگونه می‌توان به رسول خدا و کتاب خدا تهمت خونریزی زد؟ قرآنی كه مي‌گويد حتی به كافرانی كه شما را آزار نمی‌دهند محبت كنيد. قرآنی كه حتی از حق حياتِ دختركانِ مشرك‌زاده هم دفاع كرده است...
کوروش هخامنشی
کسی که خون بسیار ریخت. قتل عام مردم اوپیس، اعدام ناجوانمردانه پسر پادشاه سارد، دو مشت از این خروار هستند. همچنین ارتش کوروش در تازش به آناتولی، شهر گزانتوس را ویران کردند. کوروش نه تنها مایه رحمت نبود، بلکه عیلامیان از او نفرت داشتند و او را مایه "زحمت" می‌دانستند. چنان که در الواح عیلامی، هخامنشیان، مزاحم و ویرانگر نامیده شدند. در تورات هم می‌خوانیم که کوروش سرزمین‌ها را لگدکوب می‌کرد. نشریه اشپیگل (spiegel) چاپ آلمان، نوشته ای با عنوان فرمانروای دروغین صلح (Der falsche Friedensfürst) به قلم ماتیاس شولتس (Matthias Schulz) منتشر کرد و در آن کوروش را جنایتکار باستانی، دروغگو و دیکتاتور معرفی کرد. از همه این‌ها که بگذریم، از یک قضیه مهم‌تر نمی‌توانیم بگذریم و آن هم اینکه کوروش، سالیانی دراز، مروج شرک و خرافات بود. یعنی مردم را در جهل و نادانی نگه داشت تا بتواند بر آنان حکومت کند. توضیح بدهم: اهالی بابِل، یک گوساله (مردوک) را به عنوان خدای خود می‌پرستیدند. پس از اینکه کوروش، شهر بابل را فتح کرد، در قالب یک استوانه، منشوری صادر کرد (همان که به اشتباه، منشور حقوق بشر خوانده می‌شود). کوروش در این منشور، چند بار، از مردوک (گوساله) به عنوان خدای خود یاد کرده و حتی خود را فرستاده و پیام آوری از سوی آن گوساله می‌داند. ما در این جا دو گزینه پیش رو داریم. یا اینکه کوروش واقعاً گوساله پرست بود. یا اینکه گوساله پرست نبود، بلکه تلاش می‌کرد مردم را در جهل و خرافات گوساله پرستی نگه دارد تا بتواند بر آنان حکومت کند.
