#خداانگاری_و_فیض_لطف اندیشهٔ خداباوری تقریباً به دورانِ کودکی | حاجی آقا

#خداانگاری_و_فیض_لطف

اندیشهٔ خداباوری تقریباً به دورانِ کودکی انسان برمی‌گردد زمانی که ذهنِ انسان به مثابهٔ یک کودک با رخداد‌های طبیعی برخورد می‌کرد.در قامتِ فرد نظاره گرِ به بیرون حقیقت و واقعیت را با سایه‌های خود اشتباه گرفته بودند و محدود به این سایه‌های مَجازی و تقلیدی و توهمی بودند، لذا هرآن آمادهٔ درهم شکستن و فرو افتادن به دنیای واقعیِ خشنِ بیرونی بودند.طبیعتِ خشن باعثِ پدیدار شدنِ مفهومِ خدا بود و هرگونه اتفاقی را غضبِ الهی و یا لطفِ الهی می‌دانستند

این اندیشه تاجایی پیش رفت که خدایان‌ِ نادیده پیامبرانی را مأمورِ ابلاغِ خواستِ خود به انسان‌ها کردند،تا از عواقبِ اعمالی که انسان از آن خبر ندارد آگاه شوند.

در کلامِ مسیحیت مفهوم لطف Grace یا فیض کاربردِ ویژه‌ای دارد و متناظر با این مفهوم، در کلام شیعى قاعده لطف قرار دارد.

آنها معتقد هستند که پیامبران و نزولِ آن‌ها از جانبِ خدا تجلی لطفِ او به بندگانش است،پیامبرانی که با شمشیر آمدند و با شعار از میان رفتند.حاصلِ اندیشهٔ این پیامبران چیزی جز جنگ‌های صلیبی و ظهورِ داعش و امثال خمینی نبوده است براستی اگر پیامبری ظهور نمی‌کرد چشمانِ هیچ انسانی بخاطرِ کفر با سُرب پر نمی‌شد.

لطفِ خدایان نه شاملِ حالِ گرسنگان شد و نه حاصلِ آن دردی را از اجتماعِ انسانی دوا کرد آنچه حاصل این تفکر شد تنها و تنها جنگ و خونریزی است و کماکان ادامه دارد.
#working_class_hero

@Haaji_aqa