اگر غمگینی، غمگین باش اگر شادی، شاد باش همانچه هستی باش، هیچ چ | کوین ترودو
اگر غمگینی، غمگین باش اگر شادی، شاد باش همانچه هستی باش، هیچ چیز را بر خود تحمیل مکن به خودت نگو که «تو #باید شاد باشی!» یا «تو باید غمگین باشی» هیچ بایدی برای خودت تعریف نکن، زیرا در همان لحظه در واقع متضاد آنچه میگویی را #جذب میکنی. اگر حقیقتا شاد هستی، چه نیازی داری که به خودت تلقین کنی من شادم؟ کافیست طبیعی و راستین باشی. وقتی به خود میگویی «تو باید شاد باشی» در واقع میگویی: «من شاد نیستم، و از این حالت غمگینم و حالا میخوام با کلماتی که بهشون باور ندارم #معجزه کنم و یهو حالم خوب شه ولی نمیتونم...» فرد جلوی آینه ایستاده به خود میگوید: «تو موفق هستی، تو برنده ای، تو قوی هستی و...» اما آیا حقیقتا همین حس را هم داری؟ یا هر بار در فکرت بر عکس آنها را زمزمه میکنی! واقعا لزومی ندارد هیچ چیز را بر خودت #تحمیل کنی، فقط خالصلانه باش، در این #لحظه باش، آنچه حس میکنی را حس کن، عمیقا درک کن، هر چه در این لحظه هست را عاشقانه و بی نفسانه حس کن، درد، غم، خنده، تفاهم، اختلاف، بوها، صداها، تصاویر و...تفاوتی ندارد، همه رنگ های مختلف زندگی اند، رنگ هایی که درست مانند یک فیلم یا رویا #شاهد بر آنان هستی و همه در حال گذرند درست مانند کالبد فانی تو. گشوده باش، و همه را درک کن، آنقدر خالی باش تا از یکایک لحظات پر شوی. متوجه خواهی شد که تمام لحظاتی که زندگی کرده ای و میکنی دقیقا آنچه بوده که برای رشد روحت به آن نیاز داشته ای، چه آنهایی که موجب رنج و غمت گردیده و به تطهیر و تزکیه انجامیده اند و چه آنهایی که تو را به خنده می آورند، همه چیز در زندگی تو به گونه ای رخ داده که نهایتا منجر به آگاه شدن تو به ماهیت و منشا خود گردد، کل جهان مانند یک فیلم آموزشی است که از تو برای خودت میگوید، از دوستان و خانواده ات تا هرچیز دیگری که بتوانی به آن فکر کنی همه آینه هایی از تو هستند، تصاویری از زوایای دور و نزدیک، کج و صاف، تصاویر متنوع اما همه بازتاب از یکجا،یک چیز، یک #ناظر بی شکل که تو هستی. خنده و غم تنها برای تکمیل کردن یکدیگر و تحریک تو و لذت و گسترش تو #دو گشته اند وگرنه هر دو یکی هستند. رنج و شادی هم همینطور. غم، میتواند با ناراحت بودن یا راحت نبودن متفاوت باشد، اگر تو به این درک برسی، دیگر با غم و درد خودت هم راحت خواهی بود و رفته رفته #ناراحتی در هیچ موردی باقی نخواهد ماند. غم، شادی، خنده، گریه و خشم و ... همه صرفا حالات مختلفی از بودنِ تو هستند، تو میتوانی هرکدام آنها باشی، اما در عین حال هیچ کدام نیستی، همه ی رنگ ها را میتوانی بگیری، فقط به این دلیل که بی رنگی! و بی رنگ می مانی. همیشه در درون. این حالات مختلف، در واقع پیام هایی برای تو هستند، پیام هایی برای شناخت خودت، هدفی که برای انجامش خودت را به شکل انسان در آوردی.
