تکلیف مخاطب «بی رویا» مشخص نیست/ «بدون قرار قبلی» ویژگی‌های دلنشین دارد محمدحسین لطیفی در برنامه «هفت» سه شنبه شب 19 بهمن ماه میزبان مجید اسماعیلی و مهدی ناظمی در میز «بررسی محتوایی فیلم‌های جشنواره فیلم فجر» بود. مهدی ناظمی در ابتدا درباره فیلم سینمایی «بی رویا» گفت: اگر فیلم مشخصاً یک درام روانشناختی یا درام جنایی یا درام فلسفی بود، می‌شد درباره هر سه اینها صحبت کرد اما از همه اینها ردپایی در فیلم وجود دارد، چرا فیلمساز این کار را کرده و مخاطب را تکلیف روشن نمی کند، نمی دانم. کپشن آخر فیلم را نیز ندیده می گیرم چراکه فیلم پیش از آن تمام شده است و چیزی قابل اعتنا نیست و هر کسی این کپشن را گذاشته، به فیلم کمکی نکرده است. حدس می زنم کارگردان قصد داشته فیلمی جنایی بسازد. لطیفی با بیان اینکه شب گذشته میزبان آرین وزیر دفتری بوده، به صحبت های او اشاره کرد و گفت: فیلمساز می‌گفت قصد داشته بحران هویت را از زاویه فلسفی در فیلمش به نمایش بگذارد تا وقتی مخاطب از سالن خارج می‌شود، کمی به فکر بیفتند و حتی یک از شاخصه های بحران هویت را در مهاجرت دانست. اتفاقا من به فیلمساز گفتم که مخاطبان فیلم «بی رویا» صفر یا صد خواهد بود که خود فیلمساز گفت که این موضوع اتفاق افتاده است. ناظمی بیان کرد: مولف محترم است و حق دارد فیلمش را درام فلسفی بداند اما تالیف و اثر او هیچ ارتباطی با فلسفه ندارد و ما نیز هیچ گونه دلالت فلسفی در کار نمی‌بینیم. ما با پرسش روبرو نیستیم و با تعلیق روبروییم و این تعلیق که آخر چه می شود، مخاطب را تا پایان نگاه می‌دارد. مجید اسماعیلی نیز درباره «بی رویا» گفت: در دنیای عرضه شده توسط فیلمساز در فیلمش و جهان خلق شده در این فیلم، از برخی جهات قابل تحسین است؛ چراکه وقتی به موضوعات دور از دسترس و دید توجه شود و آدم‌ها را نسبت به اتفاقات اطرافشان با مراعات تربیت کنیم، نوعی حُسن به حساب می‌آید و این فیلم سعی کرده این مراعات و مدارا را داشته باشد. از طرفی ما باید تکلیف خودمان را به عنوان فیلمساز روشن کنیم که به دنبال بیان چه چیزی هستیم و این بیان در این اثر کاملاً گم است و هیچ نشانه ای برای تثبیت آن وجود ندارد. در ادامه، مجید اسماعیلی درباره فیلم «بدون قرار قبلی» بیان کرد: اگر بخواهیم فیلم «بدون قرار قبلی» را در بستر جشنواره امسال و از نظر محتوایی بررسی کنیم با شعارهای جشنواره «اخلاق محور، امیدبخش و آگاهی آفرین» منطبق است و تصورم این است که با اثری مواجهیم که ویژگی‌های خیلی دلنشین دارد. انتخاب هر آنچه که در این زمانه به معنویت بپردازد و هر آنچه که درصدد بی حرمت کردن دنیاگرایی باشد، گامی مثبت قلمداد می‌شود. در این زمانه، آنچه که باعث شده جامعه ما از داشته‌هایش نیز لذت نبرد و همواره دچار حسرت نداشته‌هایش باشد، اصالتی است که در نحوه مدیریت جامعه این را القا کرده‌ایم.
