چالش‌های بازیگران «شهرک» چه بود؟/ ساعد سهیلی چطور از پس نقش پا | سینما هفت
چالش‌های بازیگران «شهرک» چه بود؟/ ساعد سهیلی چطور از پس نقش پارادوکسیکال برآمد بررسی فیلم سینمایی «شهرک» در ادامه برنامه «هفت» با حضور علی سرتیپی، علی حضرتی و رویا جاویدنیا پخش شد. علی سرتیپی درباره انگیزه‌هایش برای پذیرفتن تهیه کنندگی این فیلم بیان کرد: فیلم «شهرک» جزء کارهایی که اصولاً از سینمای بدنه هستند، به نظر نمی‌رسید. اول اینکه قصه نو و جذابی داشت و دوم اینکه اعتقادی که خود علی حضرتی داشت و آن را نسبت به کارش ابراز می‌کرد، من متوجه شدم که این کار با اعتماد به نفس و شور و شعف، کار قابل قبولی ارائه خواهد شد. درست است که من سینمای بدنه را بیشتر دوست دارم (چراکه بیشتر کار پخش و سینماداری انجام داده‌ام) اما در کنار آن، همیشه دوست داشتم که فیلم‌هایی نظیر «شهرک» در کارنامه‌ام داشته باشم. همچنین فیلم‌هایی که بتوانند نوعی تحول در سینما به وجود بیاورند و مخاطبان خاصی داشته باشند، دوست دارم و می‌دانم که مردم را هم به سینما خواهد کشاند و امیدوارم که ارتباط خوبی با مخاطب پیدا کند. علی حضرتی درباره فیلم «شهرک» و موضوع نقش بازی کردن گفت: ما در جایی از فیلم از سینما و علاقمندان به سینما عبور می‌کنیم و به مفاهیم بیش از سینما می‌رسیم البته بهانه ما دائماً سینما و فیلمسازی است. از این رو شرایط و قراردادی که گذاشتیم، بر مبنای سینما بود اما در ادامه و پایان داستان، مخاطب ما می‌تواند علاقمند به سینما هم نباشد ولی همذات پنداری می‌کند چراکه فاکتورهای زندگی را در آن می‌بینیم که مدام در زمان‌های مختلف به ساختگی بودن شهرک و قراردادی بودن آدم‌های آن اذعان می‌شود. علیرغم این ساختگی و تصنعی بودن، این شهرک به حقیقت بدل می‌شود و کم کم ما هم آن را باور می‌کنیم. رویا جاویدنیا درباره چالش‌های بازیگری در «شهرک» توضیح داد: روزهای اول که با علی حضرتی تمرین داشتیم، دیالوگ‌های طولانی نداشتیم اما او برایش مهم بود که کلمات چطور و با چه لحنی ادا شوند و خوشبختانه در همان جلسات اول مورد تایید قرار گرفت. اما برای خود من غیرقابل پیش بینی بود که دیالوگ‌ها چیست و چه می‌گوید؟ صادقانه بگویم تا وقتی که فیلم را ندیده بودم، این ابهام برایم وجود داشت که چه اتفاقی قرار است بیفتد. من هر چه علی حضرتی می‌گفت و می‌خواست انجام می‌دادم، چراکه به او اعتماد داشتم ام جهانش را نمی‌شناختم. برای من چالش عجیبی بود. علی حضرتی در ادامه درباره بازی بازیگران بیان کرد: بازیگرهای داخل شهرک کار بسیار مشکلی داشتند؛ اکثر بازیگرها همچون شاهرخ فروتنیان اذعان می‌کردند که نقش بسیار سختی ایفا کرده‌اند چراکه نقش‌هایشان مشخص نبود کجا به چشم می‌آید و کجا به چشم نمی‌آید! و خیلی نمی‌شد خط و مرز برای آنها مشخص کرد وباید برخورد حسی با آن صورت می‌گرفت. در واقع من معیارم برای بازی را «حس» قرار داده بودم و غیر از برخورد حسی نمی‌توانستیم برخورد منطقی برای آن قائل باشیم. در طول فیلمبرداری، ساعد سهیلی، برخورد تمام و کمال حسی و غریزی با نقشش داشت که توانست از پسِ این نقش پارادوکسیکال سخت برآید.
