«شهرک» اثری فلسفی نیست و آشفتگی دارد/ انتظار قهرمان دیدن در «2 | سینما هفت
«شهرک» اثری فلسفی نیست و آشفتگی دارد/ انتظار قهرمان دیدن در «2888» داشتیم محمدحسین لطیفی در برنامه «هفت» چهارشنبه شب 20 بهمن ماه میزبان مجید اسماعیلی و مهدی ناظمی در میز «بررسی محتوایی فیلم‌های جشنواره فیلم فجر» بود. مجید اسماعیلی درباره فیلم سینمایی «شهرک» بیان کرد: خیلی تلاش کردم تا نکات مثبت این فیلم را برای بینندگان مطرح کنم، از طرفی نیز بی انصافی است که بگوییم هیچ نکته مثبتی ندارد؛ شاخص‌ترین اتفاقی که در این فیلم رخ داده، ایده خوبی است، چراکه ما به ایده‌های خلاقانه و نوآورانه در جشنواره فجر نیاز داریم. در سینمای جهان هم همین گونه است که فرم جدیدی از بیان در فیلم‌ها هرازچند گاهی با فیلم‌های جدید بروز می‌کند. «شهرک» تا اینجای جشنواره جزء فیلم هایی در جشنواره است که با بیانی نو و ایده‌ای جدید، فیلم ساخته شده است. بنابراین از نکات مثبت این فیلم، این است که در آن فکر وجود دارد؛ اینکه اثری مبتنی بر یک اندیشه تولید شود تا مخاطبانش را به فکر ببرد، اقدام خوبی است و این سبک باید در اندازه خودش باید مورد تشویق واقع شود. همچنین، طرح مساله «هویت» باعث می شود این موضوع وارد محاورات مردم و نخبگان شود و مقدمه‌ای برای ساخت کارهایی در این موضوع شود. وی به آشفتگی در بیان فیلمساز اشاره کرد و افزود: جزء معدود فیلم‌هایی بود که در بخش نشست پرسش و پاسخش نشستم و سعی کردم حرف‌های کارگردان را گوش دهم. متاسفانه کارگردان دارای یک فلسفه عمیق منسجم شبکه‌شده قوی نیست که بخواهد آن چیزی را بخواهد، بیان کند. ما با یک اثر بسیار آشفته روبروییم که وقتی می‌خواهد زبانی برای ارائه مفهوم پیدا کند، در نهایت زبانی منعقد نمی‌شود و حرف‌هایی با لکنت فراوان، به طوری که کلمه مفهوم نیست، بیان می‌شود. مهدی ناظمی که بر اساس مطالعات فلسفی فیلم ها را مورد بررسی قرار می‌دهد، درباره «شهرک» و اینکه کارگردانش معقتد است کاری فلسفی است، گفت: من از بلندپروازی کارگردان این اثر خوشم آمد و امیدوارم این روند را ادامه دهد. در این اثر، به اعتقاد من فیلمساز موفق نشده کاری فلسفی بسازد. اگر فیلمساز می‌خواهد به مردم هشدار دهد که بازی‌گونه شدن زندگی خطرناک است وتبعاتی به همراه دارد، فیلم باید کمی ترسناک‌تر شود. اگر فیلمساز می‌خواهد به ما بگوید که بین نقش‌های اجتماعی و هویت فردی ما تعاملاتی وجود دارد که ما متوجه آنها نیستیم. ما عادت داریم خودمان را با نقش‌هایمان تفکیک می‌کنیم در صورتی که اینگونه نیست و نقش‌ها خود ما را می‌سازند؛ در این صورت باید فیلمی با ریتم کندتر و مفهومی‌تر ساخته می‌شد که نبود. بحث نمایشی شدن جهان که نمونه‌هایش در جهان کم نیستند؛ که این را هم در فیلم نمی‌بینیم. بنابراین به اعتقاد من، «شهرک» نتوانسته به ایده‌ای فلسفی برسد اما در هر حال تلاش داشته که حرف فلسفی بزند. وی در ادامه درباره فیلم «2888» بیان کرد: این فیلم ادای دینی به بچه‌های نیروی هوایی است و هر فیلمی که ایثارگری‌های ارتش را نمایش دهد، خوشحال می‌شوم و از فیلمساز بابت ساخت این فیلم تشکر می‌کنم. تصور من از تماشای اینگونه فیلم‌ها، دیدن عملیاتی مهم است اما این کار در فیلم انجام نشده است و البته فیلمساز می‌خواسته عملکرد یک پایگاه هوایی را به نمایش بگذارد. در روایت آن پایگاه هم نتوانست قهرمانی و رشادت و صلابت‌ها را به نمایش بگذارد، چراکه مخاطب به دنبال تماشای یکسری کلیشه‌ها در رشادت‌هاست. وقتی صحبت از نیروی هوایی می‌کنیم انتظارمان دیدن قهرمانی است. ممکن است بگویید شخصیت را به نمایش گذاشته اما شخصیت خاصی نداشتیم که وارد عمق هیچکدام نشده است که البته ممکن است یکسری تعهدات به ارتش داشته که با اسامی واقعی کار کند و اینها هم یکسری تعهدات برایش به همراه داشته است.
