. و چون مریدان به طمع باران، بر بام شدند، ناگاه، بادی تند و د | سید مهدی طباطبایی / حجم سبز
.
و چون مریدان به طمع باران، بر بام شدند، ناگاه، بادی تند و داغگین، وزید و مریدکان چون کاه بر آسمان غوطه ور شدند،
چند روز بعد مریدان، جامه دران ،دهان پر فحش و کف آلود به درِ خانه ی پیر شدند، که : یا شیخ شمبلونی، میخوری یا می مالونی؟!!
شیخ برآشفته ، زوزه ای کشید و جستی زد و بر لب دیوار موضع گرفت و فریاد زد: وای بر شما مریدبچه گان، کار شما چنان بالا گرفته که مرا به سخره میگیرید، مال که خورده ام و حق که را مالانده ام ...
مگر کم ، سیگنالتان دادم؟ مگر کنار من با بیتکوین رشد نکردید، مگر سبدها از شتران سیراب نکردید، مگر هر کدام فشم باغ ویلا نخریدید. در ابرهای ایچکوموتو پیغام باران دیدیدم، شما را ندای باران دادیم، چه میدانستیم کلفت کندلی از زیر پتوی آسمان خواهد جست!!!! بادی تند، تنبانِ تحلیل مرا به باد خواهد داد....
