شاید این یه راز شخصی باشه من عصبانی که باشم، موقع خشم پر حرفم، | سید مهدی طباطبایی / حجم سبز
شاید این یه راز شخصی باشه من عصبانی که باشم، موقع خشم پر حرفم، شاید رکیک هم حرف بزنم. ولی اگه ناراحت باشم اونقدی که حل مسئله از توانم خارج باشه، کم حرف میشم. انگار نا امید و خواب آلود....
امروز صد بار نوشتم و پاک کردم. من با خودم قرار نذاشتم حرف حق رو بزنم، من با خودم قرار نذاشتم لیدر یه جریان باشم، من حتی با خودم قرار نذاشتم طرفدار مظلوم باشم و با ظالم بجنگم. من هیچ قرار عجیب و غریبی با خودم نذاشتم. فقط به خودم یه تعهد دادم که حرف دلم رو بزنم، بی توجه به عاقبتش، حداقل اینه که میدونم چوب خودم و میخورم، پس دیگه نه طمع تشویق و نه ترس تنبیه، عامل نوشتن و ننوشتن نیست. من فقط به دل خودم متعهدم ، که حال دلم و به دروغ نگم و نفروشم و حراجش نکنم.
امروز و امشب صد بار نوشتم و پاک کردم. حرف اخر تمامش شد همین ترانه ی سقوط .... وقتی، درد ما رو در و دیوار نمیفهمه
این روزا، فراتر از اینکه چندم شهریور باشه، چیزی حال من و خوب نمیکنه.
