چقدر حیف که تو نتونستی باور کنی احساسم بهت چقدر عمیق و واقعی ب | حامد رجب پور

چقدر حیف که تو نتونستی باور کنی احساسم بهت چقدر عمیق و واقعی بود.
انقدری از دستت خستم و ازت میترسم که حتی دلم نمیخاد بدونم اون پستای جدید تو صفحت چین!
میدونم که مطمئنن تو هیچکدوم از اون عکسا و متنا هیچ نشونه ای از دلتنگی من نیست!
دیگه مرد قوی و بی احساسی شدم.
یه ترک شدن یهویی رو که تجربه داشتم،یه خیانت رو هم دیدم.
دیدم که آدما میتونن از فردا با یک نفر دیگه خوش باشن و اصلا به این فکر نکنن که روز قبل کنار من بودن.
دیگه چیزی برای تعجب و شگفت زده شدن نیست.
حامدی که سال قبل کلی مینوشت؛خوشحال بود سه هزار نفر رو توی کانالش داره و خیلی حس خوبی داشت حتی به غم هاش ازش خبری نیست و هر روز از اونایی که بهش علاقه داشتن کم میشه.
دیگه نمیتونه خوب بنویسه و ابدا احساسی به کسی نداره.
قطعا قطعا تو بدترین ضربه زندگیم رو بهم زدی و این هیچوقت قابل بخشش نیست.
شاید حقم بود الان بهت زنگ بزنم و با فحشای رکیک اینارو به خودت بگم اما حیف که دیگه نمیخام تو بدونی حالم چجوریه.
باور نمیکنم اون ادم روزای اول الان اینه که فقط فکر پول و پز و چیزای پوچه.
باور نمیکنم که خودم انقدر اجازه دادم تو محقرم ببینی و هر کاریو بتونی بکنی.
یادم نرفته تو رو.
لعنت به اون ذاتت که باعث شدی دو سال زندگیم نا میزون باشه.
لعنت بهت که یک سال تموم کنارت بودم و نمی‌خواستی کسی بودنم رو با خبر بشه.
لعنت به اون عکس دوتاییتون.
لعنت به توی دروغ گو
لعنت