هی رفیق؛ میدونم نگرانی. میدونم دلهره داری. میدونم فشار خانوادت روی دوشت سنگینی میکنه. میدونم ممکنه همین الان حس کنی که توی قعر چاه ناامیدی گیر کردی و کسی قرار نیست دستت رو بگیره و نجاتت بده. میدونم ممکنه که تا الان هزار بار قلبت نخ کش شده باشه و کسی حسش نکرده. من میدونم که چقدر خسته شدی و چقدر تنهایی کشیدی. اره، من همه‌ی اینارو میدونم. فقط خواستم بهت بگم که نتیجه کنکورت هرچی که شد واقعاً مهم نیست. تو تمام تلاش خودت رو کردی. اگه نشد سال بعد هم هست و اگه حس کردی علاقه‌ای به دوباره کنکور دادن نداری، هیچ عیبی نداره. فدای سرت. من میدونم اونقدر بااستعداد و قدرتمند هستی که خودت میتونی راه خودت رو پیدا کنی و داخلش موفق بشی، فقط کافیه به خودت اعتماد کنی. و یادت باشه که تو فارغ از این اعداد و ارقام هر زمان که اراده کنی میتونی به زیباترین شکل ممکن بدرخشی. کلی بغل و حال خوب برای تو..
