. جناب جلائی پور بس کن! شرکت در انتخابات آن کس که میگوید | کانال حمید آصفی
.
جناب جلائی پور بس کن!
شرکت در انتخابات آن کس که میگوید آری(2)
حمید آصفی
تاریخ:۲۶بهمن۱۳۹۹
شماره:۲۳۳
سوم)اما منطق جلائی پور و عموم اصلاح طلبان نیز در این میان به طور منفرد قابل بررسی است،آنها میگویند در هر شرایطی بایست انتخاب کرد چرا که همواره بین نامزد ها تفاوتی هست.اگر این نوع پراگماتیسم بی اخلاق مبنای کنش سیاسی قراربگیرد میتواند تبعاتی حیرت آور داشته باشد،چرا که اگر بین خاتمی و ناطق نوری بایست انتخاب کرد و بعد بین موسوی و احمدی نژاد بایست انتخاب نمود واز میان روحانی و رییسی نیز بایست به گزینش دست زد همین منطق میتواند به دایره هایی تنگ تر نیز تسری پیدا کند. با منطق جلائی پور بین سعید امامی و خلخالی نیز بایست به گزینش دست زد و ضرورت دارد که در اردوی انتخاباتی یکی از آنها وارد شده و به نامزد منتخب رای داد. چرا که احتمالا یکی راحت تر میکشد.در منطق پراگماتیستی اصلاح طلبان در انتخاباتی که نامزد هایش هیتلر و موسولینی باشند نیز بایست انتخاب کرد و در اردوی انتخاباتی یزید و شمر نیز بایست شرکت کرد و از یکی از آنها حمایت نمود ورای دهنده از این که به رای دهند ه شمر و یزید تبدیل شده نبایست دلواپسی داشته باشد چرا که در پی وضعیتی بهتر هست و از این رای دادن بایست سر بلند نیز باشد. جلائی پور به این مساله توجه نمیکندکه یک جامعه و حتی یک فرد فقط به آب و نان احتیاج ندارد او به آزادی و کرامت انسانی و شرافت نیز محتاج است وقتی در میدانی حیثیت انسانی لکه دارمیشود میتوان از آن دوری کرد و بین تکه نانی بیشتر و دست آلودن به ستم و عمله ظلم شدن میتوان شرافت را برگزید.
وقتی حق انتخاب از مردم سلب میشود و آنها به مثابه رعیت و برده فرض میشوند در اینجا ورود به بازی انتخابات مشروعیت بخشیدن به این مناسبات است. ارباب قدرت مردم را به عنوان برده فرض میکنند وحق انتخاب آزاد آنها را میگیرند و اصلاح طلبان با دعوت خود به شرکت در انتخابات به این مناسبات مشروعیت میبخشند اصل مساله این است.
آنها مبلغ ومروج این سامانه شده اند سامانه ای که به طور سیستماتیک از سوژه ها شرافت زدایی میکند و میخواهد از آنها ابزاری فرمانبردار بسازد.
نه گفتن به شرکت در چنین انتخاباتی صیانت از شرافت انسانی ای است که در برابر تکه نانی آلوده نهاده شده است، و اصلاح طلبان در این انتخاب به برداشتن تکه نان و چشم پوشی از کرامت انسانی تشوق میکنند.
چهارم)برای اصلاح طلبان از آنرو که خدمتگزار حکومت هستند خیابان و اعتراض مدنی و به طور کل شیوه های دیگری که میتوانند در کنار صندوق رای خواست عموم را متبلور کنند خط سرخی هستند که نمیتوان به آن نزدیک شد چرا که اعتراض خیابانی را حکومت تحمل نمیکند و به تبع بانیان و هواداران آنرا نیز زیر ضرب میبرد از این رو است که آنها خود را زیر سقف مشروعیت رفتار از طرف حکومت نگهمیدارند و جالب این که سعی میکنند شیوه خود را تنها شیوه ممکن بنمایانند.از همین چشم انداز است که شورش های خیابانی آنها را به هراس میاندازد چرا که از یک سو میتواند گزکی باشد در دست حکومت برای سرکوب آنها و از سوی دیگر ممکن است دریچه ای را به سیاست باز کند که نیروهایی جز آنها نیز وارد چرخه قدرت بشوند چیزی که برایشان چندان دلپسند نیست چرا که آنها فقط به دوگانه اصلاح طلب و اصولگراباور دارند و بازی وقتی برایشان محترم است که گزینه های دیگر یا وارد آن نباشند و یا اگر هستند تعیین کننده میدان سیاست نباشند.
