ســـــــلام وقتتون بخیر. میدونم رنج ها موجب رشد و قوی شدن انسان میشن. اما به نظرتون درسته که کسی رنجت بده تا خودش راحت باشه؟در اینجا بازهم میتونه رشد دهنده باشه؟ خدمت به مهمان اجر و ثواب داره و انجام وظیفه الهی هست اما آیا به این معنی هست که چون مهمان هستن باید طوری برخورد کنن که انگار در هتل هستن و من هم خدمه هتلشون؟ از طرف دیگه اگر منزل خودشون مهمان کمک نکنه "شدیدا" ناراحت میشن و میذارن کارها بمونه تا مهمان بالاخره انجام بده گاهی هم غیر مستقیم ناراحتیشون رو ابراز میکنن. رابطه من باهاشون (خانواده همسرم) خوبه. همیشه احترامشون میکنم و جلوی همسرم هم خوبشون رو میگم ولی از درون... از دید من بی ملاحظه گی هست خصوصا الآن که باردارم.فکرش اذیتم میکنه... خیلی وقتها کارهارو که انجام دادم، میگن کمک نمیخوای؟! من هم تشکر میکنم و میگم کاری نیست..! همسرم خیلی کمکم میکنن اما باز هم کارها میمونه. این برخورد که میگذره و میره رو فقط یه خانوم میتونه متوجهش بشه و احساس مستاصل بودن بکنه... خونه ما شهر زیارتی هست و این اتفاقات زیاد تکرار میشه. به نظرتون من چه کار کنم که حداقل آرامش داشته باشم؟ باتشکــــــــــر
