بعد از مدتی می‌فهمی
تفاوتی جزئی وجود دارد
بین گرفتن یک دست
و زنجیر کردن یک روح.
و می‌فهمی عشق تکیه‌کردن نیست
و همراهی الزاما به امنیت منجر نمی‌شود.
و کم‌کم یاد می‌گیری که بوسه‌ها قرارداد نیستند
و هدیه‌ها، عهدی در پی ندارند.
و با سری افراشته و چشمانی باز
شروع می‌کنی به پذیرفتن شکست‌هایت
با شکوه یک زن
و نه با حزنی کودکانه
و می‌آموزی که همه‌ی مسیرهایت را بر پایه‌ی امروز بنا کنی
چون زمین فردا برای هیچ برنامه‌ای چندان مطمئن نیست
و خطر از هم پاشیدن، همیشه آینده را تهدید می‌کند.
بعد از مدتی درمی‌یابی
که حتی نور خورشید هم می‌تواند بسوزاند
پس به جای این‌که منتظر کسی باشی تا دسته‌گل برایت بیاورد
با دست خود در باغت درخت بنشان
و روحت را بیارای.
و یاد می‌گیری که واقعا توان تاب آوردن را داری
که حقیقتا قوی هستی و واقعا باارزشی.
و یاد می‌گیری
و یاد می‌گیری.
با هر خداحافظی
یاد می‌گیری.
خورخه لوئیس بورخس
کانال هوای حوا @Havaye_Havva
