«بروز وصل تو دانی که چیست حالت ما؟ نفس نفس بتودیدن، زمان زمان مردن.
اگر برای تو مردن، چه باک از آن مردن؟
هزار بار برای تو می توان مردن.
بر آستان تو جان می دهم، چه بهتر ازین؟ سعادتست بر آن خاک آستان مردن.
بخاک پای تو مردن حیات اهل دلست
هزار جان گرامی فدای آن مردن...»
