هر شور وشری که در جهان است زان غمزهٔ مست دلستان است گفتم لب اوست جان، خرد گفت جان چیست مگو چه جای جان است وصفش چه کنی که هرچه گویی گویند مگو که بیش از آن است در عشق فنا و محو و مستی سرمایهٔ عمر جاودان است در عشق چو یار بی نشان شو کان یار لطیف بی‌نشان است تو آینهٔ جمال اویی و آیینهٔ تو همه جهان است ما را سر بودن جهان نیست ما را سر یار مهربان است @hazrathagh 185 viewsedited 04:24
