نکات تفسیری لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَ | کانال جامع حفظ قرآن
نکات تفسیری
لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلی ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ
اينكه ما به شما خبر می‌دهيم كه حوادث را قبل از اينكه حادث شود نوشته‌ايم، برای اين خبر می‌دهيم كه از اين به بعد ديگر به خاطر نعمتی كه از دستتان می‌رود اندوه مخوريد، و به خاطر نعمتی كه خدا به شما می‌دهد خوشحالی مكنيد، برای اينكه انسان اگر يقين كند كه آنچه فوت شده بايد می‌شد، و ممكن نبود كه فوت نشود، و آنچه عايدش گشت بايد می‌شد و ممكن نبود كه نشود، وديعه‌ای است كه خدا به او سپرده چنين كسی نه در هنگام فوت نعمت خيلی غصه می‌خورد، و نه در هنگام فرج و آمدن نعمت، (مثل كارمندی می‌ماند كه سر برج حقوقی دارد و بدهی‌هايی هم بايد بپردازد نه از گرفتن حقوق شادمان می‌شود و نه از دادن بدهی غمناك می‌گردد). بعضی از مفسرين در پاسخ اين سؤال كه چرا فوت شدن را به خود فوت شدنی‌ها نسبت داد و فرمود:" ما فاتَكُمْ- آنچه از شما فوت می‌شود" ولی نعمت‌های تازه رسيده را به خدا نسبت داده، و فرمود:" ما اتيكم- آنچه خدا به شما می‌دهد"؟ گفته‌اند: علتش اين است كه آمدن نعمت احتياج به علت دارد، ولی فوت آن احتياجی به مفوت (كسی كه آن را فوت كند) ندارد، چون فوت و فنا، ذاتی هر چيز است، اگر به طبع خودش واگذار شود فوت می‌شود و باقی نمی‌ماند، به خلاف حاصل شدن نعمت و بقای آن كه علت می‌خواهد، و آن خداست، پس بايد بقای نعمت و خود نعمت را به خدا نسبت داد.
