2022-05-28 02:14:16
نکات تفسیری
در معنای بنده، برده و کنیز
هر برده اي، بنده است؛ ولي هر بنده اي، برده نيست.
در زبان فارسي، بنده يعني كسي كه استقلال ندارد و بند به ديگري است. لذا «بنده ي خدا» يعني كسي كه استقلال وجودي ندارد و حتّي مالك خودش هم نيست و تمام وجودش بند به خداست.
امّا مقابل بنده، كنيز نيست. مقابل كنيز، برده است.
معني برده، روشن است. اگر برده، زن باشد، او را كنيز گويند.
امّا بنده، معنايي وسيعتر دارد؛ مثلاً مي گويند: فلاني بنده ي پول است، يا بنده ي مقام است؛ يعني دلش وابسته و در بند پول و مقام است. امّا نمي گويند فلاني برده ي پول يا برده ي مقام است. يا نمي گويند فلاني كنيز پول و مقام است.
پس واژه ي «بنده» دقيقاً به معني «برده» و «كنيز» نيست.
در زبان عربي، به برده ي مرد مي گويند «عبد» و به برده ي زن مي گويند «أمة»؛ امّا واژه اي كه معادل كلمه ي «بنده» باشد، نيست. لذا در زبان عربي، واژه ي «عبد» و «أمة» را در معني «بنده» هم به كار مي برند؛ مثلاً علي(ع) را مي گويند «عبد الله» و حضرت زهرا(س) را مي گويند «أمة الله». همين مسأله باعث مي شود كه فارسي زبانها، دچار سوء تفاهم شوند. برخي مترجمها هم متوجّه اين نكته نيستند و متون عربي را طوري ترجمه مي كنند كه بر اين سوء تفاهم، دامن مي زند.
پس «عبد الله» و «أمة الله» يعني كسي كه در برابر خدا، هيچ مالكيّتي براي خودش قائل نيست، و مالك همه چيز و حتّي مالك خودش را هم خدا مي داند. لذا درست نيست كه «أمة الله» را «كنيز خدا» و «عبد الله» را «برده ي خدا» معني كنيم؛ چون اين واژه ها در زبان فارسي، بار منفي دارد؛ اين واژه ها را در زبان فارسي، بايد ترجمه كنيم به «بنده ي خدا».
پس توجّه شود كه عرب، واژه هاي «عبد» و «امة» را دو گونه به كار مي برد، وقتي آنها را به «الله» اضافه مي كند، منظورش همان «بنده» است، ولي وقتي آنها را به «الله» اضافه نمي كند، دو حالت دارد، به به معني «بنده» است يا به معني «برده»، كه از قرائن معلوم مي شود در چه معنايي به كار برده اند.
T.me/hefzequranchannel
727 views23:14
ک
