نصرت‌اله مسلمیان نقاشی است که از چند دهه پیش به طور مستمر سرگرم کار و شکل بخشیدن به زبانی تصویری بوده است، بدون آن‌که در سال‌های اخیر در مورد فحوا، دلالت‌ها، و حدود و ثغور و کم‌و‌کیفِ نقش‌مایه‌ها و عناصر معناساز و مشارکت ویژگی‌های بصری کار او در این سازوکار انتقال معنا/تجربه، بحث چندانی در گرفته باشد. تازه او، از این نظر، از خوش‌اقبال‌ترین هنرمندان ایرانی است! در دهه‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ او در صدر کسانی بود که توجه هنری‌نویسان و حتی نویسندگان و روشنفکران را به خود جلب می‌کرد و در موردش نوشته می‌شد؛ و در سال‌های پس از آن هم گفتگوهای کوتاه و بلندی با او به چاپ رسید. اما از بیشتر این تلاش‌ها سال‌ها گذشته است، و بعید است نسل جدید گالری‌روها اطلاع چندانی از آن‌ها داشته باشند.
بنا بر همه‌ی این‌ها، تصمیم گرفتیم با مسلمیان به گفتگو بنشینیم، و بکوشیم فراتر از حرف‌های کلی و باری‌به‌هر‌جهت، کمی به آثار او نزدیک شویم و از جزئیات و دقائق تصاویر و سازوکار رسیدن به آن‌ها سخن بگوییم.
لینک گفتگو:
https://b2n.ir/k75783
