بخشی از متن «مسیح، نقاش، روسپی؛ چند پرده از زندگی کاراواجو» نوشته‌ی مهدی فیاضی‌کیا«در رنسانس ایتالیا و نقاشی‌های پس از آن امر اروتیک با میوه و سبزیجات مرتبط بود. جامباتیستا دلا پورتا دانشمند علوم طبیعی ایتالیا در کتابی به نام فیتونومیکا میان گونه‌های گیاهی و اندام‌های بدن مقایسه برقرار کرده بود. جووانی دا اودینه هم مانند کاراواجو (اما بیش از 70 سال پیش از او) مامور شده بود گل و گیاه و تزیینات دور نقاشی یک نقاش بزرگ‌تر (در این مورد، رافائل) را بکشد و در این کار او یکی از نخستین استفاده‌های اروتیک از میوه و سبزیجات را رقم زد. [...]
تعمد نقاش در نمایش جای کرم‌خوردگی بر سیب، آشکارا پرهیزش از کمال و نمایشِ شکلِ مثالیِ سیب را نشان می‌دهد؛ تعهدی به بازنمایی واقعیت که شاید از «انجمن بی‌حواسان» ملهم شده بود.»
تصویر: سبد میوه، کاراواجو، ۱۵۹۹ میلادی
مطالعه‌ی متن کامل:
https://b2n.ir/y75526
