به دلیل بیماری ریوی در بیمارستان بستری شدم امّا هنوز به فکر دزدیدن سیگار از کیف پرستار بودم! یک روز صبح وقتی از خواب بیدار شدم نمی توانستم به خوبی تنفس کنم. با لباس خواب به بیرون از خانه دویدم. همه جا پوشیده از برف بود که باعث وارد شدن آسیب بیشتر به دستگاه تنفس ام شد. اما همچنان به کشیدن سیگار ادامه دادم. آیا چیز دیگری باقی مانده بود تا فدای اعتیاد خود کنم؟ در قدم اول پذیرفتم در برابر نیکوتین عاجزم و اختیار زندگی از دستم خارج شده. اگر در برابر اعتیاد نیکوتین عاجز نبودم می توانستم پس از قطع مصرف به مصرف کنترل شده ادامه دهم. اما برای من این امری غیر ممکن است. کانال زندگی به روال وقتی به این باور رسیدم که قادر به مصرف کنترل شده نیستم، پذیرفتم در برابر نیکوتین عاجزم. یکی از اعضای گروه می گفت معتاد به مصرف سیگارهای دو نیم شده بودم. از او پرسیدم چرا؟ در پاسخ گفت : هر روز به قصد قطع مصرف سیگارم را به دو نیم می کردم و آن را در سطل زباله می انداختم. اما بعد از یکی دو ساعت آن را بر می داشتم و می کشیدم. در حالی که به این کار او می خندیدم به دفعاتی که خود نیز چنین رفتاری داشتم فکر می کردم. اکنون خود را تسلیم نیروی برتر می کنم تا مرا به انجام اعمالی هدایت کند که وسوسه مصرف نیکوتین را از بین ببرد. پذیرش عجز، آرامش و شجاعت روبرو شدن با حقیقت را برایم به ارمغان می آورد و عاقبت روزی وسوسه مصرف نیکوتین به کلی از میان خواهد رفت.
