| زمین، کم می‌شود | با خیال راحت گام برمی‌داریم، چون خیا | حجره انقلاب
| زمین، کم می‌شود |
با خیال راحت گام برمی‌داریم، چون خیالمان راحت است زمین زیر پای ما سفت است. مثل آب نرم نیست که در آن فرو برویم. در هنگام راه رفتن شاید به هیچ چیز بیش از این یقین محتاج نباشیم. مادامی که این یقین باشد، مجال گام‌برداشتن هم هست. مجال گام برداشتن داریم، به‌میزانی که زمینی زیر پا داشته‌باشیم. سیر ما متوقف می‌شود، سست می‌شود، به باد می‌رود، درجایی که زمین کم‌بیاید!
رفتن عالِم از میان مردم، رفتن این جای پای سفت است. در وقت رفتن عالم، سیر در خطر به‌باد رفتن است و یقین در مظانّ از دست‌رفتن. بی‌سبب نیست که با رفتن هر عالم، چیزی از ما کم می‌شود، گویی خود را در خطر می‌بینیم. این اضطراب، حقیقی است و ریشه در تعلق قلبی ما بع حقیقت عالَم دارد.
جناب کلینی به‌سند خود روایت می‌کند؛ عن جابر، عن أبی جعفر علیه السلام قال: کان علی بن الحسین علیهما السلام یقول: إنه یسخی نفسی فی سرعة الموت والقتل. فینا قول الله: " أو لم یروا أنا نأتی الارض ننقصها من أطرافها " وهو ذهاب العلماء.
باری‌تعالی می‌فرماید: "آیا نمی‌بینید که ما از اطراف زمین کم می‌کنیم؟". مولانا زین‌العابدین(ع) در تفسیر آیه شریفه اصل سخن را آوردند که: این نقصِ اطراف زمین، این کاسته شدن از زمین، همان رفتنِ عالم است. با رفتن عالِم، زمین سیر ما، آن نقطه اتکایی که به یمن وجودش مجال گام برداشتن داشتیم، کم می‌شود.
با رحلت هر عالم، بیش از سایر احادیث در این باب، این حدیث برایم تداعی می‌شود.
