لحظه مُکشای کارآفرینان امیرعباس زینت بخش در سال 2008 بعد از | هنر مدیریت
لحظه مُکشای کارآفرینان
امیرعباس زینت بخش
در سال 2008 بعد از خروج از شرکت Pay Pal و کسب 180 میلیون دلار حاصل از فروش سهام خود، 100 میلیون دلار در شرکت Space X و 70 میلیون دلار در شرکت Tesla و 10 میلیون دلار در شرکت Solar City سرمایه گذاری کردم و برای اجاره خانه ام، از دوستانم پول قرض میکردم! ایلان ماسک البته 7 سال بعد، دارایی او به 13 میلیارد دلار رسید و پس از آن؛ تا کنون بارها کل داریی خود را ریسک کرده است!
استیو جابز هم در سال 1994 تمامی ثروت خود را در شرکت اَپل با قمار روی دو شرکت NeXT و Pixar از دست داد و دارایی او یکمرتبه صفر شد و دو سال بعد، یعنی در سال 1996 همه چیز برگشت و ابتدا با فروش NeXT به اپل (و تصاحب 1.5 میلیون سهم اپل) و سپس فروش Pixar به Walt Disney در سال 2006 به مبلغ 7.4 میلیارد دلار؛ به عنوان سهامدار عمده، به میلیاردها دلار ثروت دست یافت!
راهبان بودایی اصطلاحی دارند بنام "وایراگیا" به معنی عدم وابستگی یا انفصال از تعلقات مادی که پیرو این مکتب، باید همه چیز خود را عامدانه از دست بدهد. آنها به این حالت و اوقات که طرف از توهم مالکیت و دارایی، رها گشته و از لحاظ مالی به نقطه صفر رسیده می گویند "لحظه مُکشا یا Moksha Moment".
تاریخ کارآفرینی دنیا پر است از افرادی که لحظات مُکشا را حتی بارها تجربه کرده اند و بعضی عرصه را برای همیشه ترک کرده؛ یعنی شکست را پذیرفته اند و عده زیادی هم دوباره خیز بزرگتری برداشته و قله های موفقیت را فتح کرده اند.
تفاوت آنها با راهبان این است که نه با هدف از دست دادن صرف و ندار شدن، بلکه به قصد کسب دستاوردها و موفقیت های بزرگ مادی وارد ماجراجویی و ریسک می شوند۔
سوالی که مطرح است این است که این کارآفرینان چگونه از لحظات مکشا به سوی میلیاردها دلار اوج می گیرند؟ در پاسخ باید گفت یکی از مهمترین رموز موفقیت آنها در تمرکز روی چیزهاییست که خواهان بدست آوردنشان هستند تا چیزهایی که از دست داده اند! آنقدر هدف؛ یعنی محصول یا خدمتی که در صدد عرضه اش در آینده هستند ارزشمند است که دیگر هیچ توجهی به مافات ندارند. فلسفه آنها این است که محصول را برای کسب پول بیشتر نمی خواهند بلکه پول را برای محصول بهتر میخواهند!
من فیلم نمی سازم که پول بسازم! من پول می سازم که فیلم بسازم!
راز بعدی موفقیت های عجیب آنها پس از عبور از لحظه مکشا این است که به لحاظ روانشناختی؛ تجربه چنین لحظاتی شبیه تجربه نزدیک به مرگ "Near Death" است و در چنین حالتی انسان دیگر هیچ چیز برای از دست دادن ندارد و می تواند دست به تصمیم های بزرگ بزند و به قول استیو جابز؛
به یاد آوردن اینکه قراره بزودی (بالاخره روزی دیر یا زود) بمیرم؛ مهمترین ابزاریه که باهاش روبرو شدم و کمکم کرده که تصمیم های بزرگی در زندگیم بگیرم!
مخلص کلام اینکه یکی از درسهایی که از کارآفرینان Game Chnager که مسیر زندگی بشر را تغییر داده اند، می توان گرفت این است: اگر می خواهیم ببینیم چیزی (محصول یا خدمت جدید) که در صدد بدست آوردن آن هستیم چقدر ارزشمند و عالیست، ببینیم چقدر حاضریم برای بدست آوردنش همه چیز خود را از دست بدهیم و حتی لحظات نزدیک به مرگ را تجربه کنیم!
میگویند بزرگترین عاملی که در مقابل تغییر (عادات، شغل، بیزینس،...) قرار دارد؛ ترس است و بزرگترین ترس در بنی بشر؛ ترس از فقیر شدن و از دست دادن است! راستی اگر کسی بر چنین ترسی غلبه کند و به اصطلاح، مُکشایی را تجربه کند؛ چه کارهای عجیبی که نمیتواند انجام دهد!
