پرسش و پاسخ مرید: فجایع گسترده‌ای در جهان ویرانی به بار می‌آو | 👁 هوشمندى
پرسش و پاسخ
مرید: فجایع گسترده‌ای در جهان ویرانی به بار می‌آورند مانند قحطی و طاعون. علت چنین اتفاقاتی چیست؟
باگوان رامانا ماهارشی: این چیزها برای چه کسی ظاهر می‌شوند؟
مرید: این رضایت‌بخش نیست. من درد و رنج را در اطراف می‌بینم.
باگوان: تو در خوابت از دنیا و درد و رنج‌هایش بی‌خبر بودی و در وضعیت بیداری‌ات از آن‌ها آگاهی. به آن وضعیت که در آن با این چیزها پریشان نمی‌شوید ادامه دهید. به‌عبارت‌دیگر هنگامی‌که از دنیا بی‌خبر هستید رنج‌هایش بر شما اثر ندارد. هنگامی‌که به‌عنوان خویش همانند وقتی‌که در خواب هستید باقی بمانید دنیا و رنج‌هایش روی شما اثری نخواهند داشت؛ بنابراین به درون نگاه کنید. خویش را ببینید! آنگاه پایانی بر دنیا و رنج‌هایش خواهد بود.
مرید: اما این خودخواهی است.
باگوان: دنیا چیزی بیرونی نیست اما ازآنجاکه تو خودت را به‌اشتباه با این بدن یکی انگاشته‌ای دنیا را بیرون از خودت می‌بینی و درنتیجه رنج‌هایش برای شما آشکار می‌شود. اما آن‌ها حقیقی نیستند. حقیقت را جستجو کنید و از این احساس غیرحقیقی رها شوید.
مرید: انسان‌های بزرگی وجود دارند فعالان اجتماعی کسانی که نمی‌توانند این مسائل مربوط به بدبختی دنیا را حل کنند.
باگوان: آن‌ها نفس-محور هستند و بنابراین ناتوان‌اند. اگر در خویش ساکن بودند متفاوت عمل می‌کردند.
مرید: برای بهبود وضعیت جهان چه کاری باید انجام بدهیم؟
باگوان: اگر رها از درد و رنج باقی بمانید هیچ دردی در جایی نخواهد بود. مشکل حال حاضر به خاطر این است که دنیا را بیرونی می‌بینید و همچنین فکر می‌کنید که در آنجا دردی وجود دارد. اما هم دنیا و هم درد و رنج درون خود شما هستند. اگر به درون بنگرید هیچ رنجی در آنجا نخواهد بود.
مرید: خدا کامل است. چرا این دنیا را ناقص آفریده؟ یک اثر هنری ماهیت خالقش را به اشتراک می‌گذارد. اما اینجا این‌طور نیست.
باگوان: چه کسی است که این سؤال را مطرح کرده؟
مرید: من – این شخص
باگوان: آیا شما جدا از خدا هستید که این سؤال را مطرح می‌کنید؟ تا وقتی‌که خودت را این بدن در نظر بگیری دنیا را چیزی بیرونی می‌بینی. این نقص چیزی است که برای تو ظاهر شده است. خدا کامل است. اثر او نیز بی‌نقص و کامل است؛ اما تو به خاطر هم هویت شدگی اشتباهت آن را ناقص می‌بینی.
مرید: چرا خویش به‌عنوان این دنیای تیره‌بخت ظاهر می‌گردد؟
باگوان: به این دلیل که آن را جستجو کنید. چشم‌های شما نمی‌توانند خودشان را ببینند. آینه‌ای در جلوی آن‌ها قرار دهید آنگاه آن‌ها خودشان را می‌بینند. در خصوص خلقت نیز چنین چیزی است. در ابتدا خودتان و سپس تمام دنیا را به‌عنوان خویش ببینید.
مرید: پس به اینجا می‌رسیم که من باید همیشه به درون بنگرم.
باگوان: بله
مرید: پس یعنی اصلاً نباید به دنیا نگاه کنم؟
باگوان: به شما این‌طور تعلیم داده نشده است که چشم‌هایتان را از دنیا بردارید. شما فقط باید در ابتدا خودتان و سپس تمام دنیا را به‌عنوان خویش ببینید. اگر خودتان را به‌عنوان بدن در نظر بگیرید دنیا به‌عنوان چیزی بیرونی ظاهر می‌شود. اگر شما خویش هستید دنیا به‌عنوان برهمن (حقیقت مطلق) ظاهر می‌گردد.
