بسم ربّ المجتبی
این غم عشق و فراق درد شیرینی است
که کند عاشــق را عاشق و عاشـق تـــــر
سال‌های نه چندان دور همین نزدیکی ها،
مردانی در همسایگی ما زندگی می کردند
که زندگی برایشان جدی ترین بازیچه بود.
امثـــال شهید همدانی که زندگی کردند
چـــون هیچوقــت اسیـر زندگی نشدنـد،
زندگی می کردند، چون معنــای زندگـی را
فهمیدند، آنهـا آمدند تا زندگی کردن را به
ما یــاد دهنــد و مــا یاد نگرفتیــــم.
چشم دوختند در چشم ما و با سکوت‌شان
فریاد زدند،که جوردیگر هم میشود زندگی
کــرد، حال آنها رفتند و ما ماندیـم، کاش
هشــداری باشـد بـرای مــا که به خودمان
بیاییـم بــا دوری از گناه و لطـف اهل بیت
بـه قافلـــــه شهدا بپیوندیــــــم.
یـــادت بخــیـر سردار ؛ ایشان می‌گفتند:
دشمنان نمیدانند ونمیفهمنـد که
مابرای شهادت مسابقـــه میدهیم...
وابستگـی نداریم و اعتقـــاد ما این است
که از سوی خدا آمده ایم
و به ســوی او بازمیگردیـم.
شهید حسین همدانی
@hoseinhamedani
