چون پرچمِ خود را برافرازد تحیّر از عاقلان دیوانه‌‌ می‌سازد تحی | اشعار حسین نادری

چون پرچمِ خود را برافرازد تحیّر
از عاقلان دیوانه‌‌ می‌سازد تحیّر

تنها نه فوق عقل،بلکه فوق عشق است
بر جاهِ خود عمریست می‌نازد تحیّر

هر جا که دیدی پای عقل و عشق لنگ است
لا رَیْب آنجا سخت‌می‌تازد تحیّر

ایوان طلای حیدر اما فوقِ وصف است
کانجا کلاه از سر می‌اندازد تحیّر

هر کس به هر کیشی نجف را دید شد مات
بر جامِ دین و کفر تیپا زد تحیّر

از بیخودی آیینه می‌گیرد به دستش
در ذات حیدر چون بپردازد تحیّر

در ظل خورشید نجف مُردیم و بُردیم!
از ذره اینجا شمس می‌سازد تحیر

ماندم کدامین چشمِ او را خیره باشم؟!
صیاد را از پا می‌اندازد تحیر

#حسین_نادری