سنگی است زیر آب در گود شب گرفتهٔ دریای نیلگون تنها نشسته در | " هوشنگ ابتهاج "
سنگی است زیر آب در گود شب گرفتهٔ دریای نیلگون تنها نشسته در تک آن گور سهمناک خاموش مانده در دل آن سردی و سکون او با سکوت خویش از یاد رفته‌ای ست در آن دخمهٔ سیاه هرگز بر او نتافته خورشیدِ نیم روز هرگز بر او نتافته مهتاب شامگاه بسیار شب که ناله برآورد و کس نبود کان ناله بشنود بسیار شب که اشک برافشاند و یاوه گشت در گود آن کبود ...
