یقه‌مو میگیری هرجای این شهر لعنتی میرم، هر شهر این کشور خاک گر | حضوری اتفاقی
یقه‌مو میگیری هرجای این شهر لعنتی میرم، هر شهر این کشور خاک گرفته میرم هستی. لای موزیکای کافه‌ای که هزارساله پا نذاشتم هستی، بوی عطرت تا آسانسور خونه‌م رسوخ کرده. تو اکپسلور عکس کاراتو میبینم، نوتیف لینکدین‌ت میاد واسم. کجا برم رها شم از تو؟ خودت که رها کردیم، چرا نشونه‌هات ولم نمیکنن؟
