میخوام درددل کنم باهاتون و خوشحال میشم تا انتها همراهیم کنی. | حضوری اتفاقی

میخوام درددل کنم باهاتون
و خوشحال میشم تا انتها همراهیم کنی.

زندگیم از ریتم خارج شده، رسیدگی دیجیتال برندهای سایرین باعث شده از برند زندگی خودم جا بمونم.
مدیریت زمانم رو از دست دادم و این چهارمین آخرهفته‌ایه که از شدت خستگی فقط میخوام بخوابم.
تقریبا تمام جنبه‌های فیزیکی زندگیم دارن از هم گسسته میشن اما به طرز عجیبی نیرومندی روانم افزایش پیدا کرده.
سعی کردم میزان مصرف کافئین رو کاهش بدم، انرژی زا حذف شده و هیچ قرصی حتی استامینوفن نمیخورم. مدل غذا خوردنم خراب شده و به طرز غریبی کم میخوابم، اما همچنان عین اسب دارم می‌دوام.
نمیدونم این قدرت روانی نشات گرفته از نیروی انتقامه یا حرص پیشرفت، هرچی هست داره آروم آروم مثل گله‌ای موریانه، من رو از خود حقیقیم دور می‌کنه.
قدیمی‌تر که باشید میدونید هرسال تقریبا همین وقتها از حضوری اتفاقی مرخصی میگیرم. میرم و چند هفته‌ای از بچه عزیز بنفش رنگم دور میشم که خودم رو پیدا کنم.
نگاهم به اینجا هرگز مالی نبوده. گرچه اشتباهه ولی خب حقیقته. من در قبال تمام ساعات و دقایقی که صرف اینجا و اینستاگرام حضوری اتفاقی میکنم، چیزی جز حال خوش و انرژی از مخاطب نمیگیرم. اما یه جایی این حال خوش، افت میکنه و اون موقعس که باید کمی دور شم تا بتونم زیباتر برگردم.
طی چند روز آینده، حضورم اینجا کمرنگ‌تر خواهد بود. وقتی که صرف سیاره بنفشم میشه میتونه صرف رسیدگی به جسمم بشه که خیلی وقته فراموشش کردم.
امید دارم برام دعا کنید به ریتم دلخواهم برگردم، همه چیز سرجاشه اما این، اون زندگی ای نیست که میخواستم و باید عمیق تر فکر کنم دقیقا چی میخوام؟
بنابر وظیفه و تعهد، در گروه کاریابی پاسخگوی سوالات دوستان مشتاق هستم.

تا سحر چه زاید باز
به تاریخ روزی در شهریور که گیوه‌ها را کندم، پاها در آب
من چه سبزم امروز و آیا واقعا تنم هوشیار است؟