آب از سرم گذشته و دلخونم پولک به پولک بدنم زخم است نام تو را نبرده ام و پیداست این روزها چرا دهنم زخم است با رفتنت مرور شدی در من مثل مرور خاطره هایی گنگ مثل نگاه کردن چشمانت از پشت شیشه کدر این تنگ انبوه اب بود و نفهمیدی از اشک، چشم های کسی تر شد تنها نه این که خاطر من، حتی از رفتن تو آب مکدر شد؟ حالا تو نیستی و ببین این ترس افتاده مثل یک خوره در جانم تنهایی ام شبیه به یک گربه زل می زند مدام به چشمانم از آب و تاب زندگی افتادن بعد از تو سرنوشت سیاهم شد بعد از تو خواستم که خودم را... آه من هیچ وقت غرق نخواهم شد سر رفته است حوصله ام بی تو از ظرف کوچکی که جهان باشد باید شکست شیشه دنیا را حتی اگر به قیمت جان باشد #حسین_صادقی #چارپاره @hpoet 1.3K viewsHossein Sadeghi, 08:43
