برای نوشتن، بایست دیوانگی کرد، بایست عاشقی کشید، بایست در خود | خلوت
برای نوشتن، بایست دیوانگی کرد، بایست عاشقی کشید، بایست در خود گم شد. برای نوشتن بایست از زبان همه چیز و همه کس شنید، بایست گاه خشم را قورت داد، بایست گاه زخم خورد، بایست گاه اشک ریخت. برای نوشتن بایست خود بود بایست از لایه در نگاه کرد بایست کشت بایست خلق کرد بایست زایید بایست پرواز کرد برای نوشتن باید دیوانه بود و برای دیوانه بودن بایست خود شد. تنها در میان نوشته ها میتوان آزاد بود و خود واقعی را یافت و نشان داد و تنها یک دیوانه در کوچه و خیابان، در کوی و برزن، در مسجد و میخانه، در گلستان و خرابه، فریاد ان الحق میزند و نقاب از چهره خویش میکشد و آنچه میبیند و آنچه هست را، عریان به تماشا میگذارد. #حبیب_تاری_وردیان @htariverdian
