از عارفی پرسیدند: از عمری که سپری نموده ای چه چیز عایدت شد و چه ها *یاد گرفتی*؟ پاسخ داد: *یاد گرفتم* دنیا قرض است. باید دیر یا زود پس بدهیم. *یاد گرفتم* مظلوم، دیر یا زود حقش را خواهد گرفت. *یاد گرفتم* دنیای ما هر لحظه ممکن است تمام شود اما ما غافل هستیم. *یاد گرفتم* سخن شیرین، گشاده رویی و بخشش سرمایه اصلی ما در زندگیست. *یاد گرفتم* ثروتمند ترین فرد در دنیا. کسی است که از سلامتی، امنیت و آرامش بهره مند باشد. *یاد گرفتم* کسی که جو را میکارد گندم را برداشت نخواهد کرد. *یاد گرفتم* عمر تمام میشود اما کار تمام نمیشود. *یاد گرفتم* کسی که میخواهد مردم به حرفش گوش دهند باید خودش عامل باشد. *یاد گرفتم* مسافرت کردن و هم سفره شدن با مردم بهترین معیار و دقیق ترین راه برای محک زدن شخصیت و درون آنان است. *یاد گرفتم* کسی که مرتب میگوید: من این میکنم و آن میکنم تو خالی است و نمیتواند کاری انجام دهد. *یاد گرفتم* کسی که معدنش طلا است همواره طلا باقی میماند بدون تغییر، اما کسی که معدنش آهن است تغییر میکند و زنگ میزند. *یاد گرفتم* تمام کسانیکه در گورستان هستند همه کارهایی داشتند و آرمانهایی داشتند که نتوانستند محقق گردانند. *یاد گرفتم* و به همه می گویم: بساط عمر و زندگیمان را در دنیا طوری پهن کنید که در موقع جمع کردن دست و پایمان را گم نکنید. و بالاخره یاد گرفتم هیچ دل مشغولی لذت ذکر دائم خدا و قرآن عزیزش را ندارد @iandparedise 2.4K views00:17
