برای حزب دوست‌داشتنی ما بقلم مهدی مقدری اسلاونکا دراکولیچ | عدالت و آزادی - اصفهان
برای حزب دوست‌داشتنی ما
بقلم مهدی مقدری
اسلاونکا دراکولیچ در کتاب «کمونیسم رفت، ما ماندیم و حتی خندیدیم» می‌نویسد: « *دموکراسی چیزی نیست که خودش بی‌هیچ زحمت و تلاشی از راه برسد. چیزی است که باید برای به دست آوردنش جنگید. و همین است که راه رسیدن به آن را اینقدر دشوار می‌کند* ».
در بیست‌وپنج سالی که از عمر سازمان عدالت و آزادی سپری شد، خودم و بسیاری از هم‌حزبی‌هایم را در این مسیر دیده‌ام: نبرد برای به دست آوردنِ دموکراسی و آزادی. بی‌شک، تمام پنج یا شش نسل از اعضایی که در این ربع قرن در سازمان زیست سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را دنبال کرده‌اند، چنین رنج و دشواری را لمس کرده و با همۀ ناملایماتِ زمانه، دست از مبارزه نکشیدند.
شاید برای خیلی‌ها کنش حزبیِ اصلاح‌طلبانه آن هم در این وانفسای سرخوردگی و بی‌کنشی، خنده‌دار باشد؛ اما تردیدی ندارم که برای ما سازمانی‌ها و هر کنشگرِ خشونت‌پرهیزی که برای نجات ایران در صحنۀ این نبرد حضور دارد، پایان داستان خوش است و در آن روز خنده بر لب‌های ما خواهد نشست.
هرچند که پایان این خطی که تندروها و اقتدارگرایان دنبال می‌کنند هیچ افتخاری منتظرشان نیست، اما *باور دارم که پایان این راه برای کنشگرانی که ایران را برای همۀ ایرانیان می‌خواهند، پُرافتخار است* .
در چنین شرایطی، شانزدهمین کنگره سراسری حزب دوست‌داشتنی ما برگزار خواهد شد. به قول دوستان پرتلاشم در هیئت برگزاری کنگره، « *این تنها یک کنگره سیاسی نیست؛ دیدار یاران موافق است* »، تا با « *کنشگری فعالانه و گفت‌وگوی آگاهانه برای نجات ایران* »، دوباره طرحی نو دراندازیم. ما را توان نشستن و تماشا کردن نیست.
تردیدی نیست که *اقتدارگرایی به ته خط می‌رسد؛ ما می‌مانیم و ایران عزیزمان، و دوباره می‌خندیم* .
