درد نوشته خلیل و جلیل اینجانبان جلیل و خلیل ناصری، دونده ه | ایلامیان
درد نوشته خلیل و جلیل
اینجانبان جلیل و خلیل ناصری، دونده هایی که در اوج محرومیت دیار هلیلان از نوجوانی با حمایت و راهنمایی مربیان عزیزم و بدون حمایت هیچ ارگانی دویدن را در دل کوهها و تپه های خاکی و گرمای سوزان هلیلان بدنبال سختی ها شروع کردیم و در پیست زیبای کشورهای ژاپن، چین ، قطر، بلاروس، قزاقستان و کشورهای دیگر و بیشتر استان‌های برخوردار کشور برای استان و کشورمان افتخار آفرینی کردیم ، بیشترین قهرمانی ها را در مسابقات مختلف در سطح کشور کسب کرده ایم، از سختی ها و مشکلاتمان مستندی ساخته شد که امروز تمام ایران جلیل و خلیل را به لطف زحمات استاد عباس فتحی و روح اله اکبری ( مستند ساز) می‌شناسند، اما کسی نمی‌داند که ما دو برادر در اوج جوانی دیگر توان دویدن نداریم دیگر خسته شدیم از زندگی، بیکاری و مشکلات مالی تمام زندگی ما را تحت تاثیر خود قرار داده است، اما چه کنیم که دعای مادر و عشق به ورزش، یک طرف و سنگینی مشکلات ما را به یک طرف می کشاند ، بارها تصمیم گرفتیم دیگر کفش های پینه بسته را دور بیندازیم اما باز نگاه زیبای مادر و صدا زدنش که بچه ها ساعت تمرین است ما را خجالت زده به تپه های کنار روستا هدایت می کرد، بعضی وقتها میخواهیم بگوییم مادرم ما هر چه می دویم بجایی نمیرسیم، انگار اصلا ایستگاه آرامشی برایمان وجود ندارد ، دیگر خسته شدیم از بس که فکرمان درگیر است ، امروز که این درد دل ها را می نویسیم غروب غم انگیز نزدیک اربعین سرور و سالار شهیدان است نیت کرده ایم به کربلا برویم شاید غریب الغرباء برایمان کاری کند و بعضی ها بدانند که ما نیز تنها و بی یاوریم، ضمن عذرخواهی از محضر نماینده محترم ولی فقیه حجت الاسلام و المسلمین دکتر کریمی تبار، استاندار محترم آقای دکتر بهرام نیا، نمایندگان محترم خانم فلاحی ، آقایان بسطامی و علیزاده بایستی عرض کنیم که چند سال قبل به ما پیشنهاد دویدن برای کشورهای عربی را دادند ولی ما قبول نکردیم چون ما فرزند ایرانیم زیر پرچم و سرود ملی این دیار بزرگ شدیم و ازین خاکیم ، اما چرا صدای مارو هیچکسی نمی‌شنود، بارها پیگیر شدیم که حتی اگر شده یک نفر از ما را بصورت شرکتی در هر جای ایلام شده بکارگیری کنن اما هیچ فایده ای نداشت ، و واقعا میخواهیم بگیم دیگر خسته شده ایم و عاجزانه از شما عزیزان درخواست کمک داریم ، از بیشتر ادارات می‌شنویم فلان جوان بکارگیری شده ولی ما حتی در دل استخدامی های اخیر اداره کل ورزش و جوانان نیز جایی نداشتیم، سال های قبل میگفتن کارت پایان خدمت سربازی نداریم که رفتیم و گرفتیم، مدرک تحصیلی مرتبط میخواستن که در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی ادامه تحصیل دادیم اما دریغ از تغییر نگاه مسئولین به ما دوبرادر، چه کنیم که بی کسی درد بی درمان این روزهای ماست، و در آخر یک جمله می‌گوییم که ما هم خدایی داریم.
